چرا زنان بیشتر آلزایمر می گیرند؟

به گزارش خبرگزاری پادینامگ، مهندسان دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو (UCSD) از فناوری پیشرفته برای تجزیه و تحلیل مغز 14 اهداکننده بالای 59 سال که برخی از آنها بر اثر بیماری آلزایمر فوت کردند و برخی از آنها خیر، استفاده کرده اند.

این تیم دریافتند از سلول های مغزی در قشر پیشانی دریافتند که نشانه های پیری و بیماری آلزایمر یک ویژگی مشترک دارند؛ DNA آنها (اسید دیوکسی ریبونوکلییک) با RNA (اسید ریبونوکلییک)، کمتر از سلول های مغزی سالم تعامل داشتند. این کشف با استفاده از ابزاری به نام MUSIC (نقشه برهم کنش چند نوکلییک اسید در سلول های منفرد) انجام شد که به اندازه کافی قدرتمند است که بتواند درون کروموزوم های یک سلول تک نگر را ببیند.

مهندس زیستی شنگ ژونگ از UCSD می گوید:«این فناوری این پتانسیل را دارد که به ما کمک کند مکانیسم های مولکولی جدیدی را در زمینه آسیب شناسی آلزایمر کشف کنیم، که می تواند راه را برای مداخلات درمانی هدفمندتر و بهبود نتایج بیمار هموار کند. مشخص شده است که افزایش سن باعث تغییراتی در کروماتین مدل های حیوانی می شود که بر طول عمر افراد تاثیر می گذارد. اما زمینه تحقیقات در مورد کروماتین و پیری هنوز جدید است و به سرعت در حال گسترش است.»

توضیحات پادینامگ: کروماتین ، رشته های DNA همراه با پروتیین ها در هسته سلول های یوکاریوتی است. در مراحل مختلف تقسیم میتوز این رشته ها فشرده تر شده و به آن ها کروموزوم گفته می شود. در واقع کروماتین و کروموزوم دو شکل ساختاری متفاوت از ماده ژنتیکی سلول های یوکاریوتی هستند.

به تازگی دانشمندان توانستند با استفاده از میکروسکوپ با وضوح فوق العاده، تصویری سه بعدی از ساختار واقعی کروماتین انسانی ایجاد کنند که با تصور بسیاری از کتاب های درسی کاملاً متفاوت به نظر می رسد.

تحقیقات جدید از UCSD اکنون نور بیشتری را بر این ساختار می اندازد. برخی از سلول های مغز در افراد، مسن تر از سایر سلول های مغزی به نظر می رسند. افرادی که تعداد بیشتری از این سلول های مسن تر را داشتند نیز بیشتر در معرض ابتلا به بیماری آلزایمر بودند.

در سلول هایی که نشانه های انحطاط داشتند، ارتباطات «کوتاه برد» کمتری بین کروماتین و RNA وجود داشت. فرسایش این فعل و انفعالات صمیمی به معنای تماس کمتر برای ترجمه ژنتیکی است.

محققان در USCD نتیجه می گیرند:«این تمایز، ارتباط بین ترکیب کروماتین یک سلول و سن آن را روشن می کند، بنابراین درک ما را از مشاهدات قبلی مرتبط با کاهش ساختار کروماتین با پیری تا سطح تک سلولی گسترش می دهد».

در حالی که مطالعه کوچک است، جالب است که به برخی از تفاوت های جنسی که پیدا شد اشاره کنیم. در مقایسه با مغز مردها، مغز زنان نورون های پیر کمتر و سلول های پشتیبان پیر بیشتری به نام الیگودندروسیت را نشان می دهد.

در آزمایش های بیشتر روی موش ها، محققان UCSD دریافتند که الیگودندروسیت های بیشتری در موش های ماده نسبت به نرها مرگ ناشی از افزایش سن را تجربه می کنند، که نشان می دهد این سلول های مغز زودتر پیر می شوند.

محققان در UCSD توضیح می دهند: «الیگودندروسیت های سالم از فعالیت های عصبی طبیعی محافظت می کنند و تعادل بین نورون ها و الیگودندروسیت ها برای حفظ ارتباطات دو طرفه آنها مورد نیاز است».

این تیم حدس می زند که شاید پیری سریع تر الیگودندروسیت ها در مغز زنان می تواند دلیلی باشد که چرا زنان دو برابر بیشتر در معرض ابتلا به آلزایمر دیررس هستند.

منبع: SCIENCE ALERT

227227