«سینما حقیقت» در ایستگاه پایانی

به گزارش پادینامگ، جشنواره فیلم مستند ایران (سینما حقیقت) که از یک هفته قبل در پردیس چارسو میزبان مستندسازان و علاقه‌مندان به سینمای مستند بود، به پایان راه رسیده و آیین اختتامیه آن عصر یکشنبه، ۲۵ آذرماه در تالار وحدت برپا شد.

پیش‌تر نامزدهای بخش‌های مختلف جشنواره معرفی شده بود.

نامزدهای بخش ملی

داوری آثار بخش ملی را مازیار اسلامی، فتح‌الله امیری، محمد تهامی‌نژاد، سید محمدمهدی طباطبایی‌نژاد، طیبه عزت‌اللهی‌نژاد، مهدی قربان‌پور و محسن یزدی برعهده دارند و در بخش فیلم‌های بلند بین‌الملل نیز هومن بهمنش، علی همرایف (بازیگر و فیلمساز از ازبکستان) و ژائو لیانگ (ویدئوآرتیست، عکاس و کارگردان از چین) داوری می‌کنند.

در بخش مسابقه بین‌الملل کوتاه و نیمه بلند فیما امامی (تهیه‌کننده و کارگردان مستند و موسس شرکت فیلم رایان پیکچرز در نیویورک)، مهمت کوپرو (فیلمساز و تصویربردار از ترکیه) و ترولس اولاف لی (مستندساز نروژ) داور هستند و در بخش آوینی نیز حبیب احمدزاده، احسان رجبی و مرتضی رزاق‌کریمی داوری را برعهده دارند. همچنین شفیع آقامحمدیان، حسین محسن دویج الصیحو (فیلمساز و نویسنده از کشور عراق) و رضوان مرتضی (مستندساز و روزنامه‌نگار لبنانی) داوران بخش مسابقه «غزه، فلسطین و مقاومت» هستند.

در مراسم اختتامیه این جشنواره که از ساعت ۱۸:۳۰ با پخش سرود جمهوری اسلامی و تلاوت آیاتی از قرآن کریم آغاز شد، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و رییس سازمان سینمایی به همراه دبیر جشنواره حضور داشتند و اجرای آن را نیز محمد سلوکی بر عهده داشت.

در ابتدای برنامه محمد حمیدی مقدم-دبیر جشنواره – متنی را قرائت کرد که در بخشی از آن گفت: پس از یک هفته پرشور و تماشای آثار متنوع جشنواره حقیقت به پایان رسید. سینما حقیقت فرصتی است برای پرسش مثلا اینکه، آیا هر واقعیتی حقیقت است؟ سینما حقیقت کوششی برای پاسخ به این نوع پرسش‌هاست.

او افزود: بیش از ۱۴ هزار نفر به تماشای آثار بخش ملی نشستند. این تعداد جهش آشکار داشت که برای ما و مخاطبان پیام مشخصی دارد. مخاطب امروز انتظار دارد این جشنواره صدای جامعه باشد. جشنواره نیازمند سالنی بزرگتر و امکاناتی وسیع‌تر است. سینما حقیقت نیازمند مدارا و سعه صدر مدیرانی است که ممکن است نمایش برخی آثار را نپسندند. اینجا صدای روح جامعه است پس مستندساز باید بتواند شفاف و در مسیر قانون پرسش بکند و فیلم بسازد. نباید روایتگری را از او گرفت.

او خطاب به وزیر از مشکلات مالی این حوزه گله کرد و گفت که این بخش نیازمند حمایت مادی و معنوی است.

پس از پایان صحبت‌های دبیر جشنواره بخش اهدای جوایز شروع شد که در ابتدا فیلم شگرد ساخته جعفر صادقی جایزه شبکه مستند را گرفت.

سپس جایزه بخش «غزه، فلسطین، مقاومت» اهدا شد که دیپلم افتخار به فیلمی از لبنان رسید و لوح افتخار و تندیس و جایزه نقدی هم به فیلم «استرداد با تاخیر» از فلسطین رسید. جایزه اول این بخش به فیلم سعید فرجی اهدا شد.

در ادامه جوایز بخش بین‌الملل فیلم‌های کوتاه و نیمه بلند اعلام شد.
دیپلم افتخار بهترین فیلم مستند کوتاه به «بروکسل در نمای نزدیک» از بلژیک اهدا شد.
لوح افتخار بهترین فیلم کوتاه به «خاطرات عمیق» از مکزیک رسید و جایزه ویژه داوران هم به فیلم کوتاه «با قید محرمانگی» از ایران اهدا شد.
تندیس و جایزه نقدی بهترین فیلم مستند کوتاه نیز به «سفر با پای برهنه» از هندوستان رسید.

در بخش نیمه بلند لوح افتخار به فیلم «تورگی» از ایران اهدا شد. لوح افتخار دیگری هم به «سل» از سوریه اهدا شد.‌ تندیس و جایزه نقدی بهترین فیلم نیمه بلند هم به «ناگفته» از کشور لهستان رسید.

*در بخش بعدی، نوبت به اهدای جوایز فیلم‌های بلند مستند بین‌الملل رسید که در این بخش هومن بهمنش(داور) حضور نداشت.
لوح افتخار به فیلم «خاطرات بی‌رحم» از آرژانتین و شیلی رسید.
جایزه ویژه هیات داوران نیز به فیلم «کابین» از ایران رسید.
بهترین فیلم این بخش نیز فیلم «نون زنجبیلی برای پدرم» از قزاقستان معرفی شد که همانند چند فیلم خارجی دیگر با پیام ویدیویی سازنده همراه بود و نماینده او از بخش فرهنگی سفارت جایزه را دریافت کرد.

در ادامه این مراسم جوایز بخش شهید آوینی اهدا شد.
تندیس برنزی و لوح افتخار به فیلم «خط القعر» از فرشاد اکتسابی تعلق گرفت.
تندیس نقره‌ای به «البوم خانوادگی من» از محمدرضا نوروز بیگی رسید.
تندیس طلایی نیز به «سنگر هفت تپه» ساخته علی زهیری اهدا شد.
جایزه ویژه دبیر جشنواره در این بخش با تقدیر از شخصیت فیلم «یک وجب خاک» به زهرا فتاحیان اهدا شد.
پس از پایان این بخش رائد فریدزاده با حضور در جایگاه سخنانی را بیان کرد.
رییس سازمان سینمایی با اشاره به برگزاری هجدهمین دوره جشنواره و اینکه این رویداد به بلوغ و بالندگی رسیده گفت: سینمای مستند ذاتا آینه‌گردانی می‌کند. این کارِ سینماست. سینمای مستند هم آینه تمام نمای جامعه است هر چند اگر چیزی را نشان دهد که به مذاق ما خوش نیاید.

‌وی افزود: سینمای مستند جسور است و سینماگر مستند با جسارت به طرح مسائل می‌پردازد، با نادیده گرفتن مسئله مشکل حل نمی‌شود. سینماگر مستند دغدغه‌مند است پس اگر سنگی از پیش پای آنها برنمی‌داریم لااقل سنگ‌اندازی نکنیم.

ادامه دارد