فقط در کهکشان ما می بایست 2000 تمدن فضایی وجود داشته باشد. پس آن ها کجایند؟

به گزارش خبرگزاری پادینامگ، تازه ترین برآوردهای آماری از احتمال وجود هوشمندان فرازمینی نشان می دهد که حدود 2000 تمدن فرازمینی پیشرفته، فقط در کهکشان خودمان (راه شیری) می تواند وجود داشته باشد. سوآل اینجاست که اگر این تمدن ها وجود دارند، پس چرا نشانی از آن ها نمی بینیم.

یکی از پاسخ هایی که به این پرسش داده می شود، در نظریه جنگل تاریک می گنجد. دلیل اینکه ما نمی توانیم تمدن های بیگانه را ببینیم، آن است که همه شان مخفی شده اند. برخلاف رفتار ما زمینی ها که مخابرات رادیویی مان در سراسر کهکشان راه شیری منعکس شده، تمدن های بیگانه به این نتیجه رسیده اند که برقراری ارتباط با همسایگان بیگانه، ممکن است بسیار خطرناک باشد.

با این حال، از بین تمام پاسخ های فرضی، به نظر می رسد که نظریه جنگل تاریک کمتر به واقعیت نزدیک باشد؛ در واقع این امکان وجود دارد که چندین تمدن بیگانه خود را از دید ما پنهان کرده باشند، اما بعید است که همه شان در مقابل ما رفتار واحدی را پیش گرفته و در این مسیر با یکدیگر متحد شده باشند.

مویا مک تیر، اخترفیزیکدان، می گوید:« حتی در جوامع بشری شکل گیری چنین اتحادی تقریبا غیرممکن است. برخی از جوامع اعضایی دارند که در اتحاد کامل با یکدیگر عمل می کنند اما در واقع این اتحاد در بین تمام اعضای یک جامعه نیز دیده نمی شود، چه برسد به اینکه جوامع مختلف به صورت کامل با یکدیگر متحد شوند.»

با این حال نمی توان گفت که صد درصد امکان شکل گیری این اتحاد وجود ندارد؛ اما از نظر فنی هر چیزی ممکن است. شاید همه آن ها واقعاً پنهان شده اند. شاید واقعاً تهدیدی در آنجا، در تاریکی بیرون از محدوده امن حیات فرازمینی و زمینی، کمین کرده باشد و بشریت هنوز به آن تهدید پی نبرده است.

پارادوکس فرمی زیربنای شکل گیری نظریه جنگل تاریک

انریکو فرمی، فیزیک دان معروف ایتالیایی و برنده جایزه نوبل، سال 1950 طی گفتگویی دوستانه با مایکل اکهارت پارادوکس فرمی را مطرح کرد. پارادوس فرمی به عدم مشاهده تمدن های فرازمینی در عالم اشاره دارد. پارادوکس فرمی می گوید میلیاردها ستاره شبیه به خورشید در کهکشان هایی در سراسر عالم وجود دارند. برخی از این ستارگان، سیاراتی نظیر زمین خواهند داشت و چنانچه زمین را نمونه ای در نظر بگیریم، ممکن است حیات هوشمند روی برخی از سیارات پدیدار شود. برخی از این تمدن ها ممکن است به سفرهای میان ستاره ای دست یابند، گامی که زمین هم اکنون در حال بررسی آن است. حتی با سرعت پایین سفر میان ستاره ای که در حال حاضر متصوریم، کهکشان راه شیری را می توان به طور کامل در حدود یک میلیون سال طی کرد. با این نگرش، بیگانگان فرازمینی می بایست تاکنون با زمین ملاقات کرده باشند. اما ما هنوز آن ها را ندیده ایم، پس فرازمینی ها کجایند؟

تلاش های بسیاری برای توضیح پارادوکس فرمی انجام شده است؛ عمده این توضیحات حول این محورند که یا تمدن های هوشمند خیلی نایابند و یا دلیلی برای برقراری ارتباط با زمینیان نمی بینند.

منظومه شمسی ما فقط 4٫6 میلیارد سال قدمت دارد، در حالی که از عمر عالم 13٫8 میلیارد سال می گذرد. این زمان کافی است تا حیات در سیارات فرازمینی به تمدنی پیشرفته تبدیل شود، جوامعی که می توانند از دریای ستارگان عبور کنند و پایگاه ها یا جوامع جدیدی را در جهان های بی شمار ببینند. اما هنوز هیچ نشانه ای از این جوامع پیدا نکرده ایم.

پس آن ها کجا هستند؟

مک تیر می گوید: « پاسخ های زیادی برای پارادوکس فرمی داده شده است؛ آیا فضا برای جوامع بیگانه آنقدر وسیع است که هنوز به زمین نرسیده اند؟ آیا همه آنها قبل از تبدیل شدن به تمدن های فوق پیشرفته، خود را نابود می کنند؟ آیا ما تنها جامعه پیشرفته در فناوری در گوشه ای از عالم هستیم؟ آیا فرگشت حیات به موجودات هوشمندی مانند انسان، فوق العاده نادر اتفاق می افتد؟»

این ایده که بیگانگان فضایی تمایلی به نشان دادن خود ندارند، ده ها سال است که در داستان سرایی علمی تخیلی مطرح شده. لیو در کتاب خود در سال 2008 نامی جذاب به این فرضیه داد. او جهان را به عنوان جنگلی تاریک توصیف می کند که در آن هر جامعه بیگانه مانند شکارچی ترسناک و مسلحی در حال شکار است. اگر آن شکارچی حیات تازه ای بیابد، آن را از بین می برد.

نظریه جنگل تاریک با انبوهی از سوال ها مواجه هست که حل آن ها کار هر کسی نیست؛ واضح ترینشان این است که پنهان کردن دنیای پیشرفته از نظر فناوری بسیار دشوار است.

شوستاک می گوید:«ممکن است تمدن های بیگانه آن بیرون، جایی در فضا باشند، اما فواصل بین آنها احتمالاً بسیار زیاد است، به طوری که ایده نیاز به حمله پیشگیرانه علیه یکدیگر، عجیب به نظر می رسد. وسعت بین آنها به این معنی است که آنها احتمالاً نیازی به رقابت برای منابع ندارند. هر کدام دارای جهان های تقریباً نامحدود، سیارک ها و حتی ستاره هایی برای بهره برداری خواهند بود».

این واقعیت که زمین، طبق استانداردهای جهانی، جامعه فن آوری جوان، پر سروصدا و آسیب پذیر است، به طور پیش فرض نشان می دهد که اگر تمدن های هوشمند فرازمینی (ETI) در آنجا وجود داشته باشند، همه شان نمی توانند به طور غریزی تهاجمی باشند.

مک تیر می گوید:«از دید من، نظریه جنگل تاریک یکی از توضیحات کمتر قانع کننده برای پارادوکس فرمی است، زیرا بر چند فرض انسان محور استوار است که به نظرم منصفانه نیست. ترس عامل قدرتمندی است، اما کنجکاوی هم همانقدر قدرتمند است.»

منبع: nationalgeographic

54227