یک شورش بزرگ در جشنواره کن

به گزارش خبرگزاری پادینامگ، کارمندان جشنواره فیلم کن در حال برنامه ریزی هستند تا برای دریافت حقوق بیشتر به اعتراض و احتمالا اعتصاب دست بزنند.

به گزارش پادینامگ، رسانه سینمایی ددلاین در یک گزارش اختصاصی خبر می دهد که جشنواره فیلم کن که به عنوان محلی برای بیان اعتراض هم شناخته شده، امسال نیز تفاوتی با قبل نخواهد داشت؛ اما ممکن است نوع اعتراض کمی متفاوت با سال های قبل باشد زیرا بوی شورش از درون می آید.

این گزارش فاش می کند که حدود 200 کارمند این جشنواره سینمایی فرانسوی که ترکیبی از نیروهای خود کن و کارمندان جشنواره های دیگر از سراسر فرانسه هستند، دارند برنامه ریزی می کنند تا در طول برگزاری این جشنواره برای دستمزد خود دست به اعتراض و حتی اعتصاب بزنند.

برنامه این اعتراض ها توسط گروهی موسوم به «زیر پرده های نمایش، زباله ها: جمع کارکنان پرمخاطره جشنواره های فیلم» رهبری می شود و این نام اشاره ای به شعار معروف اعتراضات می 68 دارد: زیر سنگفرش ها، ساحل.

این اتحادیه که مارس 2020 راه اندازی شد، متشکل از کارمندان بخش های مختلف کن، از جمله آن هایی که در بخش رقابتی رسمی، جشنواره مارچ دو فیلم و بخش های جنبی دو هفته کارگردانان و هفته منتقدان کار می کنند، و همچنین کارمندان بخش بین المللی بوردو، جشنواره فیلم مستقل، جشنواره لومیر در لیون و جشنواره بین المللی فیلم «انتروه» در بلفورت است.

منابعی از درون این اتحادیه به ددلاین گفته اند قصد دارند در مراسم افتتاحیه بخش دو هفته کارگردانان، هفته منتقدان و ACID کن صدای خود را به گوش دیگران برسانند و همچنین در طول این رویداد 12 روزه که از 14 ماه می آغاز می شود، تظاهراتی را در محل جشنواره برگزار کنند. از جمله فیلم های مورد انتظار این دوره باید از اولین نمایش «مگالوپولیس» فرانسیس فورد کاپولا و «فیوریوسا» جورج میلر یاد کرد.

ماهیت اعتراض ها تاکنون مخفی نگه داشته شده، اما این گروه قصد دارد پنجشنبه برای نهایی کردن استراتژی خود جلسه ای برگزار کند. منابع گفته اند بررسی اشکال مختلفی از اقدام از جمله «اعتصاب کامل کارمندان» که موجب می شود ده ها کارمند جشنواره ابزارهای خود را به طور کامل زمین بگذارند روی میز است. این اعتصاب دربرگیرنده کارمندانی چون برنامه نویسان، متصدیان دوربین ها، زیرنویس کنندگان فیلم ها، چهره های مطبوعاتی جشنواره و کارکنان مختلف مدیریت و فنی که بیشترشان پاره وقت هستند، می شود.

اگر برنامه نویسان یا مسوولان مطبوعاتی ابزارهایشان را پایین بیاورند مشکل بزرگی برای اجرای جشنواره ایجاد می شود. بدون برنامه نویسان اصلاً روشن نخواهد بود که آیا برگزاری رویداد ممکن است یا خیر!

ناامیدی این گروه دوجانبه است. اول اینکه آن ها به دستمزدی که از کارفرمایان خود دریافت می کنند، معترض هستند و حقوق خود را ناکافی می دانند زیرا اغلب ساعات اضافه کاری سختی را که لازمه شغلشان است، دربرنمی گیرد.

یکی از افراد این اتحادیه به شرط ناشناس ماندن به ددلاین گفت: از بررسی ها متوجه شدیم که 80 درصد کارمندان جشنواره در حالی کار می کنند که قراردادشان کمتر از 2000 یورو (2100 دلار) در ماه است و این درآمد برای زندگی در پاریس غیرممکن است.

دومین نقطه اختلاف، برنامه بیمه بیکاری منحصر به فرد فرانسه برای کارکنان و تکنسین های بخش سرگرمی است. این طرح از کارکنان بخش سرگرمی با قراردادهای کوتاه مدت با مزایای بیکاری در زمانی که بین یک شغل یا پروژه با پروژه بعدی هستند، حمایت می کند. برای واجد شرایط بودن، کارکنان باید بتوانند ثابت کنند که ساعات مشخصی را در طول سال کار کرده اند. پرداخت ها از طریق مالیات های پرداخت شده توسط کارفرمایان تامین می شود، اما به دلیل ابهام در مقررات، بسیاری از کارکنان جشنواره های سینمایی فرانسه از مزایای بیکاری محروم می مانند و با قراردادهای کوتاه مدت ثابت استخدام می شوند.

منبع دیگری از این اتحادیه هم گفته است: هیچکس شرایط و دستمزد کارگران جشنواره را زیر سوال نبرده بود و همه ما کار برای جشنواره را پذیرفته بودیم زیرا عاشق فیلم بودیم، حتی اگر زندگی مان سخت می گذشت، اما حالا همه در حال بحث هستند که وقتی این جشنواره ها میزبان ستارگانی از سراسر جهان هستند، پرداخت حداقل دستمزد به کارکنان چقدر بی معناست.

این جنبش حامیان برجسته ای دارد: ژوستین تریه فیلمساز فرانسوی سازنده «آناتومی یک سقوط» که برنده نخل طلای کن شد، وقتی در جشنواره فیلم کن سال گذشته راه می رفت سنجاق سینه قرمز رنگ گروه را روی یقه کت خود داشت و حالا این گروه امیدوار است چهره های بیشتری از صنعت سینما در جشنواره امسال این سنجاق را روی لباس شان داشته باشند.

درست پیش از مراسم افتتاحیه جشنواره فیلم کن سال گذشته، این گروه بیانیه ای را در روزنامه چپ گرای لیبراسیون منتشر کرد که ملاقات با وزیر فرهنگ فرانسه در کن را به دنبال داشت.

گفته شده مقامات دولتی از این موضوع که کارکنان جشنواره تحت پوشش برنامه متناوب دستمزد بیکاری نبوده اند، بی اطلاع بوده اند. جلسه ای هم با مرکز ملی سینمای فرانسه (CNC) برگزار شد، اما اقدام مشخصی را به دنبال نداشت. از آن زمان، این گروه سخنرانی های اعتراضی خود را در جشنواره های سراسر فرانسه برگزار کرده اند تا خواست خود را روشن کنند.

یکی از اعضای اتحادیه به ددلاین گفت: مدیران جشنواره مخالف ما نیستند و نگران هم هستند، اما جواب شان فقط این است که در شرایط مالی پیچیده ای هستند و ادعا می کنند قدرت محدودی دارند. پس از یک سال، ما اکنون در شرایطی هستیم که همه می دانند ما وجود داریم و خواست مان چیست. امیدواریم بتوانیم با کارفرمایان خود به توافق برسیم.

این جمع با دفتر تیری فرمو، مدیر جشنواره کن و بخش های موازی هم تماس گرفته اند و از مشکلات و احتمال برگزاری تظاهرات عمومی در جشنواره امسال سخن گفته اند، اما هنوز پاسخی دریافت نکرده اند.

در تماس با جشنواره برای اظهار نظر گفته شده انتظار می رود کارکنان مقاومت بیشتری خرج کنند تا این رویداد غیرانتفاعی دولتی و خصوصی را برای وظایف عمومی غیرسیاسی مخدوش نشود.

در همین حال منابع درونی می گویند به طور کلی به تغییرات مثبت خوشبین هستند، زیرا این اختلاف پیامدهای «فوری» بر کارایی رویدادهای سینمایی مانند کن، که جز لاینفک اقتصاد فرانسه است، خواهد داشت.

بسیاری از روسای جشنواره نیز به ددلاین گفته اند که در 2 سال اخیر دریافته اند چقدر سخت است که بتوانند با این دستمزدها کارکنان خوب و متخصص را به کار بگیرند. منبع دیگری هم گفته جشنواره کن به سختی می تواند افراد را استخدام کند و با این شرایط سال آینده ممکن است حتی برگزاری درست جشنواره ممکن نباشد.

افراد داخل صنعت امیدوارند کن بتواند الگویی برای تعهد به پرداخت بهتر برای دیگر جشنواره ها باشد.

جشنواره فیلم کن به تظاهرات عادت دارد و 20 سال پیش صحنه اعتراضات مشابهی بود که به دلیل کاهش مزایای بیکاری در خیابان ها شکل گرفت. (تصویر گزارش) سال پیش نیز کارکنان بخش پذیرایی جشنواره، تظاهراتی با عنوان «دیگ ها و ماهیتابه ها» را برای پرداخت دستمزد بیشتر خارج از ساختمان کارلتون برگزار کردند و اتحادیه اصلی کارگران انرژی فرانسه نیز تهدید کرد که منبع برق کن را به عنوان بخشی از اعتراض ها علیه اصلاحات بازنشستگی قطع خواهد کرد. تظاهرات عمومی اما در طول جشنواره توسط مقامات محلی به دلیل نگرانی برای ایمنی ممنوع شد.

فرش قرمز کن هم همواره جایگاهی برای اعتراض های مختلف بوده؛ از اعتراض به مسایل سیاسی گرفته تا مشکل پاشنه کفش خانم ها که موجب شد شماری پابرهنه روی فرش قرمز بروند.

جشنواره های فرانسوی اغلب جایگاه ارایه بیانیه های سیاسی هستند. سال 2003، دو جشنواره هنرهای تابستانی محبوب فرانسه یعنی جشنواره آوینیون و فستیوال اکس-آن-پرووانس پس از هفته ها اختلال و اعتراض کارکنان اعتصابی برای مزایای بیکاری، لغو شدند.

در مجموع صحنه جشنواره های جهانی سینمایی به دلیل کاهش بودجه، اعتراض های سیاسی و درگیری های جهانی، 12 ماه پرتلاطم را تجربه کرده و جشنواره فیلم برلین تحت تاثیر موجی از ناآرامی های سیاسی قرار گرفت. انتظار می رود کن نیز چنین اعتراض های سیاسی را پیش روی داشته باشد که برای حملات رژیم صهیونیستی به غزه و جنگ روسیه و اوکراین چهره کند.

245245