شبکه انتقال ارز دیجیتال

در دنیای پویای ارزهای دیجیتال انتقال دارایی های دیجیتال بین افراد یا پلتفرم های مختلف فراتر از صرفاً ارسال یک عدد از یک کیف پول به کیف پول دیگر است. این فرآیند نیازمند زیرساخت های فنی پیچیده ای است که سرعت امنیت و کارمزد تراکنش ها را تعیین می کند. اغلب کاربران در هنگام جابجایی رمزارزها با مفاهیمی مانند ERC20 TRC20 یا BEP20 مواجه می شوند و انتخاب شبکه مناسب می تواند تفاوت چشمگیری در هزینه و زمان انتقال ایجاد کند. عدم درک صحیح از این شبکه ها نه تنها ممکن است منجر به پرداخت هزینه های اضافی شود بلکه در موارد بدتر دارایی های ارسالی را به طور کامل از بین ببرد. این موضوع به خصوص برای تازه واردان به بازار یک چالش اساسی محسوب می شود. درک عملکرد و ویژگی های شبکه های مختلف انتقال ارز دیجیتال نه تنها به انجام تراکنش های بهینه کمک می کند بلکه دیدگاه جامع تری نسبت به اکوسیستم بلاک چین و نحوه تعامل دارایی ها در آن ارائه می دهد. این محتوا به شما کمک می کند تا با مهم ترین شبکه های انتقال رمزارز آشنا شوید و عوامل کلیدی برای انتخاب بهترین گزینه برای نیازهای خود را بشناسید.

شبکه انتقال ارز دیجیتال چیست

شبکه انتقال ارز دیجیتال زیرساخت بلاک چینی است که امکان جابجایی و مدیریت دارایی های دیجیتال اعم از کوین ها و توکن ها را فراهم می کند. این شبکه ها در واقع بسترهایی هستند که تراکنش های رمزارزی بر روی آن ها ثبت تأیید و اجرا می شوند. هر ارز دیجیتال اعم از بیت کوین اتریوم یا ترون بر روی یک بستر بلاک چینی خاص فعالیت می کند که به آن شبکه بومی آن ارز گفته می شود. با این حال بسیاری از رمزارزها به خصوص توکن هایی که بر روی بلاک چین های قابل برنامه ریزی مانند اتریوم یا بایننس اسمارت چین ساخته شده اند می توانند علاوه بر شبکه بومی خود بر روی شبکه های انتقال دیگر نیز جابجا شوند. این امکان از طریق استانداردهای توکن و قراردادهای هوشمند فراهم می شود که مجموعه ای از قوانین را برای نحوه عملکرد توکن ها در یک شبکه مشخص تعریف می کنند. هدف اصلی این شبکه ها تسهیل فرآیند نقل و انتقال افزایش سرعت و کاهش هزینه های مرتبط با تراکنش های رمزارزی است.

چرا شبکه انتقال رمزارز اهمیت دارد

اهمیت شبکه های انتقال رمزارز در چندین جنبه کلیدی نهفته است. اولاً این شبکه ها امکان انتقال دارایی های دیجیتال را با سرعت و کارمزدی متفاوت از شبکه بومی ارز فراهم می کنند. به عنوان مثال انتقال تتر بر روی شبکه اتریوم (ERC20) ممکن است پرهزینه و کند باشد در حالی که انتقال همان تتر بر روی شبکه ترون (TRC20) یا بایننس اسمارت چین (BEP20) معمولاً بسیار ارزان تر و سریع تر است. این تفاوت در هزینه و زمان برای کاربران به خصوص در تراکنش های خرد یا زمانی که سرعت اهمیت دارد حیاتی است. ثانیاً شبکه های انتقال قابلیت همکاری و تعامل بین اکوسیستم های مختلف بلاک چین را افزایش می دهند. با پشتیبانی یک ارز از چندین شبکه کاربران می توانند آن را به راحتی بین کیف پول ها و صرافی هایی که از آن شبکه ها پشتیبانی می کنند جابجا کنند. این امر دسترسی به برنامه های غیرمتمرکز (dApps) صرافی های غیرمتمرکز (DEXs) و سایر خدمات مالی غیرمتمرکز (DeFi) را که ممکن است بر روی بلاک چین های مختلفی مستقر باشند تسهیل می کند. در نهایت درک شبکه های انتقال به کاربران کمک می کند تا از ارسال دارایی به آدرس اشتباه در شبکه نامعتبر جلوگیری کنند که یکی از رایج ترین و پرهزینه ترین اشتباهات در دنیای رمزارزهاست.

انواع شبکه انتقال ارز دیجیتال

شبکه های انتقال ارز دیجیتال در واقع همان بلاک چین هایی هستند که قابلیت میزبانی و جابجایی دارایی های دیجیتال مختلف را اغلب با استفاده از استانداردهای توکن مشخص فراهم می کنند. تنوع این شبکه ها ناشی از تفاوت در معماری بلاک چین زیرین الگوریتم اجماع مورد استفاده قابلیت پشتیبانی از قراردادهای هوشمند و اهداف طراحی آن هاست. هر شبکه با تمرکز بر ویژگی های خاصی مانند سرعت مقیاس پذیری امنیت یا کارمزد پایین توسعه یافته است. برخی شبکه ها مانند اتریوم پلتفرم های گسترده ای برای توسعه قراردادهای هوشمند و dApps هستند و استاندارد توکن آن ها به طور گسترده ای برای ایجاد توکن های جدید استفاده می شود. برخی دیگر مانند ترون یا بایننس اسمارت چین با هدف ارائه جایگزین های سریع تر و ارزان تر برای انتقال و تعامل با قراردادهای هوشمند پا به عرصه گذاشته اند. همچنین شبکه هایی مانند لایه دوم بیت کوین (لایتنینگ) یا لایه های اضافه شده مانند Omni بر روی بلاک چین های موجود ساخته شده اند تا قابلیت های جدیدی مانند انتقال دارایی های دیگر را به آن ها اضافه کنند. این تنوع به کاربران امکان می دهد تا بر اساس نیاز خود شبکه ای را انتخاب کنند که بهترین تعادل را بین سرعت هزینه و امنیت برای تراکنش مورد نظر آن ها فراهم می کند.

آشنایی با مهمترین شبکه های انتقال ارز دیجیتال

در دنیای رمزارزها شبکه های انتقال متعددی وجود دارند که هر یک ویژگی ها و کاربردهای خاص خود را دارند. شناخت این شبکه ها برای انجام تراکنش های ایمن سریع و مقرون به صرفه ضروری است. در ادامه به معرفی و بررسی مهم ترین و پرکاربردترین شبکه های انتقال ارز دیجیتال می پردازیم.

شبکه اتریوم ERC20

شبکه اتریوم دومین بلاک چین بزرگ از نظر ارزش بازار با معرفی قابلیت قراردادهای هوشمند انقلابی در دنیای بلاک چین ایجاد کرد. استاندارد ERC20 پرکاربردترین استاندارد توکن بر روی این شبکه است که برای ایجاد توکن های قابل معاوضه (Fungible Tokens) استفاده می شود. اکثر توکن های عرضه اولیه (ICO) و بسیاری از توکن های پروژه های دیفای بر اساس این استاندارد ساخته شده اند. اتریوم به دلیل اکوسیستم بزرگ و فعال پشتیبانی گسترده در کیف پول ها و صرافی ها و امنیت بالا شناخته می شود. با این حال به دلیل حجم بالای فعالیت و محدودیت مقیاس پذیری در گذشته (قبل از آپدیت های جدید) شبکه اتریوم اغلب با مشکل کارمزدهای بالا (Gas Fees) و سرعت پایین تراکنش ها مواجه بوده است. آدرس های کیف پول اتریوم و توکن های ERC20 معمولاً با 0x شروع شده و شامل 42 کاراکتر هستند.

شبکه ترون TRC20

شبکه ترون با هدف ایجاد یک سیستم سرگرمی دیجیتال غیرمتمرکز راه اندازی شد اما به سرعت به یکی از محبوب ترین شبکه ها برای انتقال دارایی های دیجیتال به ویژه استیبل کوین تتر (USDT) تبدیل شد. استاندارد TRC20 استاندارد توکن های قابل معاوضه بر روی بلاک چین ترون است که مشابه ERC20 عمل می کند. مزیت اصلی شبکه ترون سرعت بسیار بالا و کارمزد بسیار پایین تراکنش هاست که آن را به گزینه ای جذاب برای جابجایی مبالغ کوچک و بزرگ تبدیل کرده است. آدرس های کیف پول ترون و توکن های TRC20 معمولاً با حرف T شروع شده و شامل 34 کاراکتر هستند. اکوسیستم ترون نیز در حال رشد است و از برنامه های غیرمتمرکز و دیفای پشتیبانی می کند هرچند از نظر حجم و تنوع هنوز به اندازه اتریوم نیست.

شبکه بایننس اسمارت چین BEP20

بایننس اسمارت چین (BSC) که اکنون بخشی از اکوسیستم BNB Chain است بلاک چینی موازی با بایننس چین اصلی (BEP2) است که قابلیت اجرای قراردادهای هوشمند را دارد. استاندارد BEP20 استاندارد توکن های قابل معاوضه در BSC است و شباهت زیادی به استاندارد ERC20 اتریوم دارد (سازگاری با ماشین مجازی اتریوم – EVM). BSC به سرعت به دلیل کارمزدهای بسیار پایین و سرعت بالای تراکنش ها محبوبیت یافت و به رقیبی جدی برای اتریوم در فضای دیفای تبدیل شد. بسیاری از پروژه ها توکن های خود را هم بر روی اتریوم (ERC20) و هم بر روی BSC (BEP20) عرضه می کنند. آدرس های کیف پول BSC و توکن های BEP20 نیز مانند اتریوم با 0x شروع شده و 42 کاراکتر دارند. موفقیت BSC تا حد زیادی مدیون پشتیبانی صرافی بزرگ بایننس است.

شبکه بایننس BEP2

شبکه بایننس چین (Binance Chain) بستر اصلی عرضه بایننس کوین (BNB) و محلی برای فعالیت صرافی غیرمتمرکز بایننس (Binance DEX) در گذشته بود. استاندارد BEP2 استاندارد توکن های قابل معاوضه بر روی این شبکه است. برخلاف BEP20 شبکه BEP2 به طور کلی از قراردادهای هوشمند پیچیده پشتیبانی نمی کند و بیشتر برای انتقال سریع و ارزان دارایی ها طراحی شده بود. توکن های BEP2 اغلب برای مبادله در Binance DEX یا جابجایی سریع بین کیف پول ها استفاده می شدند. یکی از ویژگی های متمایز آدرس های BEP2 شروع شدن آن ها با bnb و نیاز به یک MEMO (شناسه) برای واریز به صرافی ها یا برخی کیف پول ها است. این شبکه اکنون کمتر از BEP20 برای انتقال عمومی دارایی ها استفاده می شود اما هنوز هم برخی دارایی ها بر روی آن وجود دارند.

شبکه بیت کوین Omni

شبکه Omni یک لایه پروتکلی است که بر روی بلاک چین بیت کوین ساخته شده است. این پروتکل به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا دارایی های دیجیتال جدیدی را بر روی بلاک چین بیت کوین صادر و مدیریت کنند. تتر (USDT) در ابتدا بر روی شبکه Omni عرضه شد و برای مدتی تنها راه انتقال تتر از طریق این شبکه بود. از آنجایی که Omni بر روی بلاک چین بیت کوین فعالیت می کند تراکنش های آن از امنیت بالای شبکه بیت کوین بهره مند هستند. با این حال به دلیل محدودیت های ذاتی بلاک چین بیت کوین در سرعت و هزینه تراکنش انتقال دارایی ها بر روی شبکه Omni معمولاً کند و پرهزینه است. به همین دلیل با ظهور شبکه های انتقال سریع تر و ارزان تر مانند TRC20 و ERC20 استفاده از Omni برای انتقال تتر به شدت کاهش یافته است.

شبکه پالیگان

پالیگان (Polygon) که قبلاً با نام Matic Network شناخته می شد یک راه حل مقیاس پذیری لایه ۲ برای اتریوم است. هدف اصلی پالیگان حل مشکلات مقیاس پذیری اتریوم از جمله سرعت پایین و کارمزدهای بالا بدون کاهش امنیت یا تمرکززدایی است. پالیگان با ماشین مجازی اتریوم (EVM) سازگار است به این معنی که توسعه دهندگان می توانند به راحتی قراردادهای هوشمند و dApps خود را از اتریوم به پالیگان منتقل کنند. شبکه پالیگان سرعت تراکنش های بسیار بالاتری نسبت به اتریوم اصلی ارائه می دهد و کارمزد تراکنش ها نیز به طور قابل توجهی پایین تر است. این ویژگی ها پالیگان را به گزینه ای محبوب برای فعالیت در فضای دیفای بازی های بلاک چینی و NFTها تبدیل کرده است. توکن بومی این شبکه MATIC است که برای پرداخت کارمزد تراکنش ها استفاده می شود.

استاندارد ERC-20

استاندارد ERC-20 (Ethereum Request for Comment 20) یک استاندارد فنی برای صدور و پیاده سازی توکن های قابل معاوضه (Fungible Tokens) بر روی بلاک چین اتریوم است. این استاندارد مجموعه ای از قوانین و توابع (مانند `transfer`, `balanceOf`, `approve`, `transferFrom`, `totalSupply`) را تعریف می کند که تمام توکن های ERC-20 باید از آن ها پیروی کنند. رعایت این استاندارد قابلیت همکاری توکن ها با یکدیستم گسترده اتریوم شامل کیف پول ها صرافی ها قراردادهای هوشمند و dApps را تضمین می کند. ERC-20 به دلیل سادگی و کارایی به استاندارد دو فاکتو برای ایجاد توکن در اتریوم تبدیل شده و نقش کلیدی در رونق عرضه اولیه های سکه (ICOs) و رشد فضای دیفای ایفا کرده است.

استاندارد BEP-20

استاندارد BEP-20 استاندارد توکن قابل معاوضه در بلاک چین بایننس اسمارت چین (BSC) است. این استاندارد به شدت از ERC-20 اتریوم الهام گرفته و با ماشین مجازی اتریوم (EVM) سازگار است. این سازگاری به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا به راحتی قراردادهای هوشمند و توکن های ERC-20 موجود را به BSC منتقل کنند. BEP-20 مجموعه ای از توابع مشابه ERC-20 را تعریف می کند و امکان ایجاد توکن هایی با ویژگی های مختلف از جمله قابلیت مینت (Minting) و برن (Burning) را فراهم می آورد. هدف اصلی BEP-20 ارائه یک بستر استاندارد برای توکن ها در اکوسیستم BSC با مزایای کارمزد پایین و سرعت بالای این شبکه است.

استاندارد BEP-2

استاندارد BEP-2 استاندارد توکن اصلی در بلاک چین بایننس چین (Binance Chain) است. این استاندارد برای پشتیبانی از عملکرد Binance DEX و تسهیل انتقال سریع دارایی ها طراحی شده بود. برخلاف ERC-20 و BEP-20 استاندارد BEP-2 به طور ذاتی از قراردادهای هوشمند پیچیده پشتیبانی نمی کند و بیشتر بر روی قابلیت های اساسی مانند انتقال و صدور توکن تمرکز دارد. توکن های BEP-2 نیازمند استفاده از BNB برای پرداخت کارمزد تراکنش ها هستند و آدرس های آن ها فرمت خاص خود را دارند که با bnb شروع می شود و اغلب برای واریز به صرافی ها نیاز به یک MEMO دارند. این استاندارد اکنون کمتر برای توکن های جدید استفاده می شود و بیشتر توکن های جدید در اکوسیستم بایننس از استاندارد BEP-20 استفاده می کنند.

TRC20

TRC20 یک استاندارد توکن برای بلاک چین ترون است که مشابه ERC20 اتریوم و BEP20 بایننس اسمارت چین برای ایجاد توکن های قابل معاوضه استفاده می شود. این استاندارد توسط ماشین مجازی ترون (TVM) پشتیبانی می شود. TRC20 به دلیل سرعت بالای تراکنش ها و کارمزد بسیار پایین به ویژه برای انتقال استیبل کوین هایی مانند USDT و USDC بسیار محبوب شده است. توسعه دهندگان می توانند به راحتی توکن های خود را بر اساس استاندارد TRC20 بر روی شبکه ترون ایجاد و مدیریت کنند. آدرس های TRC20 با حرف T آغاز می شوند و به کاربران امکان می دهند دارایی های خود را به سرعت و با هزینه کم در اکوسیستم ترون یا بین پلتفرم های پشتیبانی کننده جابجا کنند.

OMNI

OMNI در واقع نام یک پروتکل لایه دوم است که بر روی بلاک چین بیت کوین اجرا می شود و امکان ایجاد و انتقال دارایی های دیجیتال را فراهم می کند. این پروتکل در گذشته برای صدور اولین نسخه های استیبل کوین تتر (USDT) استفاده می شد. تراکنش های OMNI بر روی بلاک چین بیت کوین ثبت می شوند و از امنیت شبکه بیت کوین بهره می برند. با این حال سرعت پایین و کارمزد نسبتاً بالای تراکنش ها در مقایسه با شبکه های جدیدتر باعث شده است که OMNI دیگر گزینه اصلی برای انتقال تتر یا سایر دارایی ها نباشد. امروزه بخش عمده ای از حجم انتقال تتر بر روی شبکه هایی مانند TRC20 ERC20 و BEP20 انجام می شود.

Nep-۵

NEP-5 یک استاندارد توکن برای بلاک چین نئو (Neo) است که برای ایجاد توکن های قابل معاوضه (Fungible Tokens) در اکوسیستم نئو استفاده می شود. این استاندارد از نظر عملکردی شبیه به ERC-20 اتریوم است و مجموعه ای از قوانین را برای توکن ها تعریف می کند تا قابلیت همکاری آن ها با کیف پول ها صرافی ها و قراردادهای هوشمند در شبکه نئو تضمین شود. هدف نئو و استاندارد NEP-5 آن ارائه یک پلتفرم قرارداد هوشمند کارآمد و مقیاس پذیر برای ساخت برنامه های غیرمتمرکز و دارایی های دیجیتال است. تراکنش های توکن های NEP-5 در شبکه نئو معمولاً سریع و با کارمزد پایین انجام می شوند.

فاکتورهای مهم در انتخاب شبکه انتقال ارز دیجیتال

انتخاب شبکه مناسب برای انتقال ارز دیجیتال یکی از تصمیمات مهمی است که کاربران باید در هنگام انجام تراکنش ها بگیرند. عوامل متعددی در این انتخاب نقش دارند که توجه به آن ها می تواند به صرفه جویی در هزینه و زمان و همچنین جلوگیری از مشکلات احتمالی کمک کند. در نظر گرفتن این فاکتورها قبل از نهایی کردن تراکنش امری ضروری است.

سرعت

سرعت انتقال یکی از مهم ترین فاکتورها در انتخاب شبکه است به خصوص زمانی که نیاز به انجام سریع تراکنش وجود دارد. سرعت شبکه معمولاً با دو معیار سنجیده می شود: زمان تولید بلاک و تعداد تراکنش در ثانیه (TPS). شبکه های مختلف زمان های تولید بلاک متفاوتی دارند؛ مثلاً اتریوم حدود ۱۳ ثانیه و بایننس اسمارت چین حدود ۳ ثانیه. TPS نیز نشان دهنده توان پردازش شبکه است؛ شبکه هایی مانند ترون و بایننس اسمارت چین معمولاً TPS بسیار بالاتری نسبت به اتریوم یا بیت کوین دارند. بنابراین اگر سرعت برای شما اولویت دارد باید شبکه ای با زمان تولید بلاک کم و TPS بالا را انتخاب کنید. البته باید توجه داشت که سرعت اعلام شده توسط شبکه ها حداکثر ظرفیت آن هاست و سرعت واقعی ممکن است تحت تأثیر شلوغی شبکه قرار گیرد.

پشتیبانی در کیف پول و صرافی

یکی از حیاتی ترین نکات در انتخاب شبکه انتقال اطمینان از پشتیبانی آن شبکه هم در کیف پول یا صرافی مبدأ و هم در کیف پول یا صرافی مقصد است. اگر شبکه ای را برای ارسال انتخاب کنید که پلتفرم مقصد از آن پشتیبانی نمی کند دارایی شما به احتمال زیاد از دست خواهد رفت و بازیابی آن بسیار دشوار یا غیرممکن خواهد بود. قبل از هر انتقال در بخش واریز (Deposit) پلتفرم مقصد شبکه های پشتیبانی شده برای ارز مورد نظر خود را بررسی کنید و همان شبکه را در بخش برداشت (Withdrawal) پلتفرم مبدأ انتخاب نمایید. شبکه هایی مانند ERC20 TRC20 و BEP20 به دلیل محبوبیت بالا در اکثر کیف پول ها و صرافی های معتبر پشتیبانی می شوند اما همیشه قبل از اقدام این موضوع را تأیید کنید.

کاربردها

گاهی اوقات انتخاب شبکه انتقال به کاربرد مورد نظر شما بستگی دارد. به عنوان مثال اگر قصد دارید با برنامه های غیرمتمرکز (dApps) یا پروتکل های مالی غیرمتمرکز (DeFi) در اکوسیستم اتریوم تعامل داشته باشید استفاده از شبکه ERC20 (یا راه حل های لایه ۲ مانند پالیگان که با اتریوم سازگار هستند) ضروری است حتی اگر کارمزدها بالاتر باشند. اگر هدف شما صرفاً انتقال سریع و ارزان یک استیبل کوین مانند تتر است شبکه هایی مانند TRC20 یا BEP20 گزینه های بهتری هستند. برخی شبکه ها ممکن است برای کاربردهای خاصی مانند NFTها (مانند اتریوم یا سولانا) یا بازی های بلاک چینی بهینه شده باشند. بنابراین در نظر گرفتن هدف از انتقال می تواند در انتخاب شبکه مؤثر باشد.

کارمزد شبکه های انتقال ارز دیجیتال

کارمزد تراکنش که اغلب به آن Gas Fee (در اتریوم) یا Transaction Fee گفته می شود هزینه ای است که برای پردازش و تأیید تراکنش توسط اعتبارسنج های شبکه پرداخت می شود. این کارمزد از شبکه ای به شبکه دیگر و حتی در زمان های مختلف در یک شبکه (بسته به میزان شلوغی) بسیار متفاوت است. شبکه هایی مانند اتریوم (ERC20) در زمان های اوج شلوغی ممکن است کارمزدهای بسیار بالایی داشته باشند در حالی که شبکه هایی مانند ترون (TRC20) و بایننس اسمارت چین (BEP20) معمولاً کارمزدهای بسیار ناچیزی دارند. انتخاب شبکه ای با کارمزد پایین به خصوص برای انتقال مبالغ کوچک یا انجام تراکنش های متعدد می تواند صرفه جویی قابل توجهی به همراه داشته باشد. همیشه قبل از تأیید تراکنش میزان کارمزد شبکه انتخابی را بررسی کنید.

واریز و برداشت ارز دیجیتال

فرآیند واریز (Deposit) و برداشت (Withdrawal) ارز دیجیتال عملیات اصلی جابجایی دارایی های رمزارزی بین کیف پول ها صرافی ها یا سایر پلتفرم ها است. این فرآیند شامل چند مرحله کلیدی است که مهم ترین آن ها انتخاب شبکه انتقال صحیح است. هنگام برداشت از یک صرافی یا کیف پول شما باید ارز مورد نظر مقدار و آدرس مقصد را وارد کنید. در این مرحله پلتفرم معمولاً از شما می خواهد شبکه انتقال مورد نظر را از بین گزینه های پشتیبانی شده انتخاب کنید. همزمان در پلتفرم مقصد (کیف پول یا صرافی که می خواهید ارز را به آن واریز کنید) باید به بخش واریز همان ارز رفته و آدرس کیف پول خود را مشاهده کنید. در این بخش نیز پلتفرم مقصد شبکه هایی را که برای آن ارز پشتیبانی می کند نمایش می دهد و آدرس مربوط به هر شبکه را ارائه می دهد. نکته حیاتی این است که شبکه ای که در مبدأ برای برداشت انتخاب می کنید دقیقاً همان شبکه ای باشد که آدرس مقصد در آن پلتفرم ارائه شده است. به عنوان مثال اگر در صرافی مبدأ شبکه برداشت را TRC20 انتخاب می کنید باید مطمئن شوید که آدرس واریز در پلتفرم مقصد نیز آدرس TRC20 برای همان ارز است. انتخاب شبکه اشتباه حتی اگر آدرس مقصد صحیح باشد معمولاً منجر به از دست رفتن کامل دارایی می شود.

بهترین شبکه انتقال ارز دیجیتال کدام است؟

بهترین شبکه به نیاز شما بستگی دارد. برای کارمزد و سرعت پایین TRC20 و BEP20 عالی هستند. برای دسترسی گسترده به dApps و پشتیبانی وسیع ERC20 (اتریوم) گزینه اصلی است.

ارزانترین شبکه انتقال ارز دیجیتال تتر چیست؟

معمولاً شبکه های TRC20 (ترون) و BEP20 (بایننس اسمارت چین) ارزان ترین گزینه ها برای انتقال استیبل کوین تتر (USDT) هستند و کارمزد بسیار ناچیزی دارند.

از کجا بفهمیم که ارز ما در چه شبکه ای است؟

هنگام برداشت یا واریز در کیف پول یا صرافی پلتفرم معمولاً لیستی از شبکه های پشتیبانی شده برای آن ارز خاص را نمایش می دهد. همچنین می توانید با بررسی آدرس کیف پول خود نوع شبکه را تشخیص دهید (مثلاً 0x برای ERC20/BEP20 T برای TRC20).

آیا یک ارز در چند شبکه قابل انتقال است؟

بله بسیاری از ارزها به خصوص استیبل کوین ها مانند تتر به صورت توکن بر روی چندین شبکه مختلف (مانند ERC20 TRC20 BEP20) وجود دارند و قابل انتقال هستند.