«سپنج»؛ ساده اما متفاوت – پادینامگ

عصر ایران نوشت: عموم گفت وگوهای شکل گرفته در تاک شوها حول محور مسایلی شکل می گیرد که جنبه عمومی داشته و در عین حال وجه فان آن نیز پررنگ باشد. اتفاقی که در دو دهه اخیر شاهد نمونه های زیادی از آن در قاب کوچک تلویزیون بوده ایم که گاه به یک جریان اجتماعی نیز ختم شده است. بخش دیگری از این قبیل برنامه ها حالت تخصصی پیدا کرده و گفت وگوها نیز در این اتمسفر شکل گرفته و پیش می رود. به این ترتیب، هر چه دایره مخاطبان آن ها تنگ تر شده در مقابل محصول نهایی جذاب تری تولید می شود.

«سپنج» که این روزها در حال پخش از پلتفرم مجله پادینامگ است، یکی از تازه ترین نمونه ها در این باب است که از همه لحاظ با دیگر تاک شوهای تولید شده در تمامی سال های اخیر متفاوت است. یک گفت وگومحور کلاسیک که نامی جذاب و به شدت متفاوت را بر خود نهاده که به عاریه و گذرا بودن دنیا کنایه می زند.

سازندگان «سپنج» از همین جا تکلیف خود را با مخاطبان بالقوه خویش روشن کرده و یک راست سر اصل مطلب می روند. گفت وگوهایی هم که در هر قسمت شکل می گیرد، در حیطه گسترده فرهنگ قرار داشته و در عین حال به تناسب میهمان به سمت دین، فلسفه و اخلاق نیز می رود. حیطه هایی سرشار از مضامین بکر و جذاب و نکات ظریف که مخاطب علاقه مند به این حوزه را به سمت خود کشانده و تا دقیقه 50 هر قسمت با خود همراه می کند.

در برنامه های گفت وگومحور، مجری نقشی کلیدی داشته و می تواند موفقیت یا شکست آن را یک تنه رقم بزند. علی درستکار که سابقه درخشانی در اجرای برنامه هایی از این جنس در تلویزیون دارد، در «سپنج» روبه روی میهمان خود نشسته و با توجه به تسلط خود بر مضامین مطروحه، گفت وگو را به شکل ظریفی هدایت می کند.

درستکار در دو سه دقیقه نخست هر قسمت به خوبی موتور گفت وگو را روشن کرده و تعمدا با اندکی فاصله، میدان گفت وگو را تا حدود زیادی به میهمان خود واگذار می کند. اندک سوالاتی هم که مطرح می کند، هوشمندانه بوده و میهمان خود را به شوق بیشتر برای امتداد دادن به بحث وادار می کند.

در هر قسمت از «سپنج»، با توجه به حوزه فعالیت میهمان برنامه، اتاق فکر برنامه سناریویی را تدارک دیده و در اختیار درستکار به عنوان گرداننده کار قرار می دهد که بخش مهمی از موفقیت «سپنج» از آن نشات می گیرد. در قسمت نخست، فاضل نظری به عنوان شاعری سرشناس روبه روی درستکار نشسته و گفت وگو نیز حول محور فرهنگ، زندگی و انسان شکل می گیرد. گفت وگویی جذاب که لحظات درخشانی داشته و نگاه شاعرانه نظری هم آن را غنی تر کرده است.

در قسمت بعدی، سیدمهدی شجاعی حضور پیدا کرده که با توجه به جامع الاطراف بودن وی کیفیت فوق العاده ای هم پیدا کرده است. وجه پژوهشگر شجاعی به تکه هایی از این گفت وگو عمق ویژه ای بخشیده که کاملا با مفهوم «سپنج» همخوانی داشته و برای دوستداران عرصه فرهنگ و فلسفه قابلیت چندبار دیده شدن را دارد.

نکته ای که در تمامی قسمت های سپنج به چشم آمده و خود را به رخ می کشد، آرامش دلنشین حاکم بر آن است که در آن از چالش های متداول دوری شده است. اما شاه بیت «سپنج»، گفت وگوی درستکار با علی نصیریان است که می تواند مخاطبان عام تری هم داشته باشد. تاکید نصیریان روی اخلاق حرفه ای و جدی گرفتن کار، نقطه طلایی این گفت وگو است که می تواند برای علاقه مندان بازیگری یک کلاس درس تمام عیار باشد. همچنین آواز خواندن علی نصیریان نیز دیگر نکته غافلگیرکننده آن به حساب می آید.
«سپنج» برخلاف تاک شوها دکور ساده و متفاوتی دارد که فضای اطراف آن کاملا تاریک بوده و مجری و میهمان در مرکز آن روی مبلی ساده نشسته اند. نقطه طلایی این بخش، حضور فرشی با قدمتی نزدیک به دویست سال است که سه تکه بوده و علی درستکار در هر قسمت اشاره ای ظریف به آن و تاریخچه اش می کند. به عنوان نمادی از تاریخ، فرهنگ و هنر این مملکت که زینت بخش گفت وگوهایی از همین جنس شده است. «سپنج» به لحاظ کارگردانی فنی نیز سروشکل خوبی داشته و تعدد دوربین ها هم دست کارگردان را برای ریتم بخشیدن به آن و جلوگیری از نماهای تکراری باز گذشته است.