راه های حفاظت از اقیانوس ها

اقیانوس ها شاهرگ حیاتی سیاره ما با وسعتی بی کران نقش محوری در تنظیم آب وهوا تولید اکسیژن و پشتیبانی از تنوع زیستی بی نظیر ایفا می کنند. این پهنه های آبی عظیم نه تنها منبع اصلی پروتئین برای میلیاردها انسان هستند بلکه از نظر اقتصادی فرهنگی و تفریحی نیز ارزش حیاتی دارند. با این حال این گنجینه های طبیعی در معرض تهدیدات جدی و فزاینده ای قرار دارند؛ از آلودگی های ناشی از فعالیت های انسانی به ویژه ورود بی رویه پلاستیک و مواد شیمیایی گرفته تا صید بی رویه که ذخایر ماهیان را به شدت کاهش داده و تعادل اکوسیستم های دریایی را بر هم زده است. تغییرات اقلیمی ناشی از افزایش گازهای گلخانه ای نیز با گرم کردن آب اقیانوس ها و افزایش اسیدیته آن ها زیستگاه های حساسی مانند صخره های مرجانی را نابود می کند. درک عمق این بحران و شناسایی راه حل های مؤثر گام نخست برای تضمین سلامت و بقای اقیانوس ها برای نسل های آینده است. این محتوا با نگاهی جامع به چالش های پیش روی اقیانوس ها مجموعه ای از راهکارها و اقداماتی را ارائه می دهد که در سطوح فردی اجتماعی ملی و بین المللی قابل اجرا هستند و می توانند به کاهش فشار بر این اکوسیستم های حیاتی کمک کنند.

اهمیت حفاظت از اقیانوس ها برای حیات زمین

اقیانوس ها بیش از ۷۰ درصد سطح کره زمین را پوشانده اند و نقشی حیاتی در پایداری سیستم های حیاتی سیاره ما ایفا می کنند. این پهنه های آبی وسیع تنظیم کننده های اصلی آب وهوای جهان هستند؛ جریان های اقیانوسی گرما را در سراسر سیاره توزیع کرده و دمای مناطق مختلف را تعدیل می کنند. اقیانوس ها همچنین با جذب مقادیر عظیمی از دی اکسید کربن اتمسفر به کاهش اثرات گازهای گلخانه ای و مقابله با تغییرات اقلیمی کمک می کنند. بخش قابل توجهی از اکسیژن تنفسی ما توسط فیتوپلانکتون های میکروسکوپی در اقیانوس ها تولید می شود به طوری که تخمین زده می شود هر دو نفس از پنج نفسی که می کشیم از دریا منشا می گیرد. اقیانوس ها خانه ی میلیون ها گونه ی گیاهی و جانوری هستند که تنوع زیستی شگفت انگیزی را به نمایش می گذارند؛ از کوچک ترین میکروارگانیسم ها گرفته تا بزرگ ترین پستانداران دریایی. این تنوع زیستی نه تنها ارزش ذاتی دارد بلکه برای سلامت اکوسیستم های دریایی و ارائه خدماتی نظیر تولید غذا داروسازی و تفریح ضروری است. از دست دادن این تنوع پایداری کل سیستم را به خطر می اندازد. حفاظت از اقیانوس ها به معنای حفاظت از پایداری آب وهوایی امنیت غذایی سلامت انسان و بقای حیات بر روی زمین است.

کاهش آلودگی پلاستیکی اقیانوس ها

آلودگی پلاستیکی یکی از ملموس ترین و مخرب ترین تهدیدات برای اقیانوس ها و حیات دریایی است. سالانه میلیون ها تن پلاستیک وارد اقیانوس ها می شود که به قطعات کوچک تر تجزیه شده و به میکروپلاستیک تبدیل می شود. این ذرات پلاستیکی توسط موجودات دریایی از پلانکتون ها گرفته تا نهنگ ها خورده می شوند و از طریق زنجیره غذایی وارد بدن ما نیز می شوند. حیوانات دریایی در اثر بلعیدن پلاستیک یا گرفتار شدن در زباله های پلاستیکی آسیب می بینند یا می میرند. کاهش این آلودگی نیازمند رویکردی چندوجهی است. اولین گام کاهش شدید مصرف پلاستیک های یک بار مصرف مانند بطری ها کیسه ها نی ها و ظروف است. جایگزین کردن این اقلام با گزینه های قابل استفاده مجدد تاثیر بسزایی دارد. علاوه بر این بهبود سیستم های مدیریت پسماند در خشکی برای جلوگیری از ورود پلاستیک به رودخانه ها و در نهایت اقیانوس ها حیاتی است. طرح های جمع آوری زباله از سواحل و اقیانوس ها نیز در کاهش حجم آلودگی موجود موثر هستند هرچند که پیشگیری همواره بهتر از پاکسازی است. شرکت ها می توانند با طراحی محصولات با قابلیت بازیافت بیشتر و استفاده از مواد جایگزین پایدار نقش مهمی ایفا کنند.

نقش بازیافت و کاهش مصرف پلاستیک

بازیافت پلاستیک بخش مهمی از راهکار مقابله با آلودگی پلاستیکی است اما به تنهایی کافی نیست. بازیافت به کاهش نیاز به تولید پلاستیک جدید از مواد خام فسیلی کمک می کند و انرژی کمتری نسبت به تولید اولیه مصرف می کند. با این حال همه انواع پلاستیک به راحتی قابل بازیافت نیستند و حتی پلاستیک های قابل بازیافت نیز تنها تعداد محدودی چرخه بازیافت را تحمل می کنند قبل از اینکه کیفیت خود را از دست بدهند. بنابراین مهم تر از بازیافت کاهش مصرف پلاستیک از مبدأ است. این به معنای تغییر عادت های روزمره ماست؛ استفاده از کیسه های پارچه ای به جای کیسه های پلاستیکی بطری های آب قابل شارژ فنجان های قهوه شخصی و ظروف غذا قابل استفاده مجدد. حمایت از کسب وکارهایی که بسته بندی های پایدار یا بدون پلاستیک ارائه می دهند نیز می تواند به کاهش تقاضا برای پلاستیک های یک بار مصرف منجر شود. سیاست گذاری های دولتی مانند مالیات بر پلاستیک های یک بار مصرف یا ممنوعیت برخی اقلام پلاستیکی خاص نیز می توانند در مقیاس بزرگ تاثیرگذار باشند و به سمت اقتصاد چرخشی حرکت کنند که در آن مواد تا حد امکان در چرخه استفاده باقی می مانند.

جلوگیری از ورود آلاینده های شیمیایی به آب

علاوه بر پلاستیک مواد شیمیایی سمی ناشی از فعالیت های صنعتی کشاورزی و حتی خانگی نیز تهدیدی جدی برای سلامت اقیانوس ها و موجودات ساکن در آن ها محسوب می شوند. فاضلاب های صنعتی تصفیه نشده رواناب های کشاورزی حاوی سموم دفع آفات و کودها و مواد شیمیایی موجود در محصولات شوینده و بهداشتی خانگی می توانند وارد رودخانه ها و در نهایت اقیانوس ها شوند. این آلاینده ها می توانند مستقیماً برای حیات دریایی سمی باشند باعث اختلال در سیستم غدد درون ریز شوند یا منجر به پدیده هایی مانند شکوفایی جلبکی مضر (کشند سرخ) گردند که اکسیژن آب را مصرف کرده و مناطق مرده ایجاد می کنند. کنترل و کاهش این آلودگی ها نیازمند اجرای قوانین سخت گیرانه تر در زمینه تصفیه فاضلاب های صنعتی و شهری ترویج شیوه های کشاورزی پایدار که استفاده از مواد شیمیایی را به حداقل می رسانند و افزایش آگاهی عمومی در مورد استفاده مسئولانه از مواد شیمیایی خانگی است. انتخاب محصولات پاک کننده سازگار با محیط زیست و دفع صحیح مواد شیمیایی تاریخ مصرف گذشته از جمله اقداماتی است که افراد می توانند انجام دهند. سرمایه گذاری در زیرساخت های تصفیه آب و پایش کیفیت آب نیز برای شناسایی و کنترل منابع آلودگی ضروری است.

انتخاب پایدار غذاهای دریایی

صید بی رویه یکی از اصلی ترین دلایل کاهش جمعیت بسیاری از گونه های ماهیان و سایر موجودات دریایی در سراسر جهان است. تقاضای فزاینده برای غذاهای دریایی و استفاده از روش های صید مخرب مانند ترال کف دریا اکوسیستم های کف اقیانوس را تخریب کرده و منجر به صید ناخواسته (Bycatch) گونه هایی مانند دلفین ها لاک پشت های دریایی و پرندگان می شود. انتخاب پایدار غذاهای دریایی به این معنی است که ما به عنوان مصرف کننده محصولاتی را انتخاب کنیم که از ذخایر ماهی سالم صید شده اند و روش های صید آن ها کمترین آسیب را به محیط زیست دریایی وارد کرده است. سازمان های مختلفی راهنماها و برچسب های اکو (Eco-labels) برای کمک به مصرف کنندگان در این زمینه ارائه کرده اند مانند برچسب MSC (Marine Stewardship Council). این برچسب ها نشان دهنده این هستند که محصول مورد نظر از شیلات هایی به دست آمده که اصول مدیریت پایدار را رعایت کرده اند. آگاهی از منشأ غذاهای دریایی ترجیح گونه هایی که جمعیت پایدار دارند و از روش های صید دوستدار محیط زیست به دست آمده اند و کاهش مصرف گونه های در معرض خطر همگی به حفاظت از ذخایر ماهی برای آینده و حفظ سلامت اکوسیستم های دریایی کمک می کنند. حمایت از شیلات های محلی کوچک که اغلب شیوه های صید سنتی و کم خطرتر دارند نیز می تواند بخشی از راهکار باشد.

تاثیر صید بی رویه بر زیست بوم دریایی

صید بی رویه تنها به کاهش جمعیت گونه های هدف محدود نمی شود بلکه پیامدهای گسترده ای بر کل زیست بوم دریایی دارد. کاهش شدید جمعیت یک گونه ماهی می تواند بر شکارچیان و طعمه های آن گونه تاثیر بگذارد و تعادل شبکه غذایی را بر هم زند. برای مثال صید بیش از حد گونه های گیاه خوار می تواند منجر به رشد بی رویه جلبک ها و آسیب به صخره های مرجانی شود. روش های صید مخرب مانند ترال کف دریا که تورهای سنگین را در بستر دریا می کشند صخره های مرجانی بسترهای علف دریایی و سایر زیستگاه های حیاتی را تخریب می کنند و زمان زیادی برای بازسازی آن ها لازم است. صید ناخواسته نیز یکی از مشکلات بزرگ است؛ گونه های غیرهدف از جمله گونه های در معرض خطر یا محافظت شده به طور تصادفی صید می شوند و معمولاً مرده یا در حال مرگ به دریا بازگردانده می شوند. این موضوع نه تنها به کاهش جمعیت این گونه ها منجر می شود بلکه رنج غیرضروری برای حیوانات ایجاد می کند. صید بی رویه همچنین می تواند ساختار ژنتیکی جمعیت های ماهی را تغییر دهد زیرا معمولاً بزرگترین و سالم ترین ماهیان صید می شوند و ماهیان کوچک تر و ضعیف تر باقی می مانند تا تولید مثل کنند. مدیریت شیلات بر اساس اصول علمی تعیین سهمیه صید پایدار ایجاد مناطق ممنوع الصید و استفاده از ابزارهای صید انتخابی تر برای کاهش صید ناخواسته از جمله راهکارهای مقابله با این پدیده هستند.

حفاظت از زیستگاه های حساس دریایی

زیستگاه های حساس دریایی مانند صخره های مرجانی بسترهای علف دریایی جنگل های مانگرو و تالاب های ساحلی از جمله پربارترین و متنوع ترین اکوسیستم های روی زمین هستند. این زیستگاه ها نقش حیاتی در چرخه حیات بسیاری از گونه های دریایی ایفا می کنند؛ به عنوان محل تخم ریزی پرورشگاه برای ماهیان جوان و پناهگاه در برابر شکارچیان و شرایط سخت محیطی. آن ها همچنین خدمات اکوسیستمی ارزشمندی مانند حفاظت از سواحل در برابر فرسایش و طوفان فیلتر کردن آلودگی ها از آب و جذب دی اکسید کربن ارائه می دهند. متاسفانه این زیستگاه ها به شدت در معرض تهدید قرار دارند؛ از تخریب فیزیکی ناشی از فعالیت های ساحلی و دریایی (مانند ساخت وساز لایروبی و لنگر انداختن کشتی ها) گرفته تا آلودگی صید بی رویه و تاثیرات تغییرات اقلیمی مانند گرمایش و اسیدی شدن آب. حفاظت از این زیستگاه ها نیازمند ایجاد و مدیریت موثر مناطق حفاظت شده دریایی (MPAs) اجرای قوانین سخت گیرانه برای کنترل فعالیت های مخرب در نزدیکی آن ها و تلاش برای کاهش عوامل استرس زای ناشی از تغییرات اقلیمی است. پروژه های احیا و بازسازی زیستگاه های تخریب شده نیز می توانند در بازگرداندن سلامت این اکوسیستم های حیاتی نقش داشته باشند.

اهمیت مناطق حفاظت شده دریایی

مناطق حفاظت شده دریایی (MPAs) ابزاری کلیدی برای حفاظت از تنوع زیستی و زیستگاه های دریایی هستند. این مناطق بخش هایی از اقیانوس مصب رودخانه ها مناطق جزر و مدی و آب های بزرگ داخلی هستند که تحت حفاظت ویژه قرار دارند و فعالیت های انسانی در آن ها محدود یا ممنوع می شود. MPAs می توانند به صورت مناطق کوچک محدود به حفاظت از یک گونه یا زیستگاه خاص باشند یا مناطق وسیع تری که مجموعه ای از اکوسیستم ها را در بر می گیرند. اثربخشی MPAs در بهبود سلامت اکوسیستم های دریایی به خوبی مستند شده است. در مناطقی که صید به طور کامل ممنوع است (No-take zones) جمعیت ماهیان و سایر موجودات دریایی افزایش می یابد اندازه آن ها بزرگتر می شود و تنوع گونه ای بیشتر می شود. این بهبودها نه تنها در داخل منطقه حفاظت شده مشاهده می شوند بلکه به مناطق اطراف نیز سرایت می کنند (اثر سرریز یا Spillover effect) و به بهبود ذخایر ماهی در مناطق صید نیز کمک می کنند. MPAs همچنین به حفاظت از زیستگاه های حساس در برابر تخریب فیزیکی کاهش تاثیرات آلودگی و ایجاد فرصت هایی برای تحقیق و آموزش کمک می کنند. برای اینکه MPAs موثر باشند باید به خوبی طراحی مدیریت و اجرا شوند و حمایت جوامع محلی و ذینفعان را جلب کنند.

مقابله با تاثیر تغییرات اقلیمی بر اقیانوس

تغییرات اقلیمی ناشی از انتشار گازهای گلخانه ای بزرگترین تهدید بلندمدت برای سلامت اقیانوس ها است. افزایش دمای جهانی منجر به گرم شدن آب اقیانوس ها شده که پیامدهای متعددی دارد؛ از جمله انبساط حرارتی آب و بالا آمدن سطح دریا ذوب شدن یخ های قطبی و گرینلند که به افزایش بیشتر سطح دریا می انجامد و تغییر الگوهای جریان های اقیانوسی. گرم شدن آب همچنین باعث سفید شدن صخره های مرجانی می شود پدیده ای که در آن جلبک های همزیست مرجان ها در اثر استرس حرارتی از بافت مرجان خارج می شوند و در صورت ادامه شرایط نامساعد منجر به مرگ مرجان ها می گردد. اقیانوس ها همچنین مقدار قابل توجهی از دی اکسید کربن اضافی در اتمسفر را جذب می کنند که این فرآیند باعث اسیدی شدن آب دریا می شود. اسیدی شدن اقیانوس ها توانایی موجودات دریایی با اسکلت یا پوسته آهکی (مانند مرجان ها صدف ها حلزون ها و برخی پلانکتون ها) برای ساخت و حفظ ساختارهایشان را کاهش می دهد و کل شبکه غذایی را تحت تاثیر قرار می دهد. مقابله با این تاثیرات نیازمند کاهش فوری و چشمگیر انتشار گازهای گلخانه ای در سطح جهانی است. این امر مستلزم گذار از سوخت های فسیلی به منابع انرژی تجدیدپذیر بهبود بهره وری انرژی و اجرای سیاست هایی برای کاهش ردپای کربن است.

کاهش انتشار گازهای گلخانه ای

راه اصلی برای مقابله با تاثیرات تغییرات اقلیمی بر اقیانوس ها کاهش منشأ اصلی این مشکل یعنی انتشار گازهای گلخانه ای به ویژه دی اکسید کربن متان و اکسیدهای نیتروژن است. بخش عمده این انتشارات ناشی از سوزاندن سوخت های فسیلی (نفت گاز و زغال سنگ) برای تولید انرژی حمل ونقل و صنعت است. گذار به سمت اقتصاد کم کربن و در نهایت بدون کربن حیاتی است. این شامل سرمایه گذاری گسترده در انرژی های تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی بادی آبی و زمین گرمایی بهبود کارایی انرژی در ساختمان ها و صنایع و توسعه فناوری های جذب و ذخیره کربن می شود. در بخش حمل ونقل ترویج استفاده از وسایل نقلیه الکتریکی بهبود حمل ونقل عمومی و کاهش وابستگی به سفرهای هوایی و دریایی مبتنی بر سوخت فسیلی اهمیت دارد. در بخش کشاورزی و جنگلداری نیز می توان با اتخاذ شیوه های پایدارتر مانند کاهش جنگل زدایی و بهبود مدیریت خاک به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای کمک کرد. اقدامات فردی مانند کاهش مصرف انرژی در خانه استفاده کمتر از خودرو شخصی و حمایت از سیاست هایی که به سمت انرژی پاک حرکت می کنند نیز در مجموع تاثیرگذار هستند. توافق نامه های بین المللی مانند توافق پاریس با هدف محدود کردن افزایش دمای جهانی چارچوبی برای اقدام جمعی فراهم می کنند اما اجرای موثر آن ها نیازمند اراده سیاسی قوی و همکاری بین المللی است.

صرفه جویی در مصرف آب شیرین

ممکن است در نگاه اول ارتباط مستقیمی بین صرفه جویی در مصرف آب شیرین و حفاظت از اقیانوس ها مشخص نباشد اما این دو موضوع به هم مرتبط هستند. بخش قابل توجهی از آلودگی هایی که وارد اقیانوس ها می شوند از طریق رودخانه ها و رواناب ها منتقل می گردند. استفاده بی رویه از آب شیرین به ویژه در مناطق ساحلی و دلتاها می تواند جریان طبیعی رودخانه ها را کاهش داده و تعادل شوری در مصب ها را تغییر دهد که برای زیستگاه های حساسی مانند تالاب ها و جنگل های مانگرو حیاتی است. علاوه بر این تولید و تصفیه آب شیرین نیازمند انرژی است که اغلب از طریق سوزاندن سوخت های فسیلی تامین می شود و منجر به انتشار گازهای گلخانه ای و تشدید تغییرات اقلیمی می شود که به نوبه خود بر اقیانوس ها تاثیر می گذارد. صرفه جویی در مصرف آب در خانه کشاورزی و صنعت نه تنها منابع آب شیرین را حفظ می کند بلکه حجم فاضلاب تولیدی و انرژی مورد نیاز برای تصفیه آن را نیز کاهش می دهد. این امر به کاهش میزان آلاینده هایی که به آب های ساحلی و اقیانوس ها می رسند کمک می کند و فشار بر اکوسیستم های آبی مرتبط با اقیانوس را کاهش می دهد.

افزایش آگاهی عمومی درباره چالش های اقیانوس

بسیاری از مردم از نقش حیاتی اقیانوس ها در زندگی خود و تهدیدات جدی که این اکوسیستم ها را تهدید می کند آگاهی کافی ندارند. افزایش آگاهی عمومی در مورد چالش های پیش روی اقیانوس ها مانند آلودگی پلاستیکی صید بی رویه اسیدی شدن و گرمایش آب گام مهمی در جهت بسیج حمایت عمومی و ایجاد تغییرات لازم است. آموزش درباره اهمیت اقیانوس ها زیبایی و تنوع زیستی آن ها و پیامدهای تخریب آن ها می تواند حس مسئولیت پذیری را در افراد تقویت کند. این آگاهی می تواند از طریق برنامه های درسی مدارس مستندهای تلویزیونی و سینمایی کمپین های رسانه های اجتماعی نمایشگاه ها و فعالیت های آموزشی در موزه ها و آکواریوم ها صورت گیرد. وقتی مردم درک کنند که چگونه اقدامات روزمره آن ها از انتخاب غذای دریایی گرفته تا نحوه دفع زباله بر سلامت اقیانوس ها تاثیر می گذارد بیشتر احتمال دارد که رفتارهای خود را تغییر دهند و از سیاست ها و اقداماتی که به نفع حفاظت از اقیانوس ها هستند حمایت کنند. ایجاد ارتباط عاطفی با اقیانوس ها از طریق فعالیت هایی مانند غواصی شنا قایقرانی یا حتی پیاده روی در ساحل نیز می تواند انگیزه برای حفاظت را افزایش دهد.

مشارکت در فعالیت های پاکسازی سواحل

پاکسازی سواحل و آبراه ها یکی از ساده ترین و در دسترس ترین راه ها برای مشارکت مستقیم در حفاظت از اقیانوس ها است. زباله هایی که در سواحل جمع آوری می شوند دیگر وارد اقیانوس نخواهند شد و به حیات دریایی آسیب نمی رسانند. این فعالیت ها به ویژه پاکسازی پلاستیک تاثیر بصری فوری دارند و می توانند به افزایش آگاهی عمومی در مورد حجم مشکل آلودگی کمک کنند. مشارکت در فعالیت های پاکسازی که توسط سازمان های محیط زیستی محلی یا بین المللی برگزار می شوند فرصتی عالی برای اقدام جمعی و ارتباط با افراد دیگر است که دغدغه حفاظت از محیط زیست را دارند. حتی پاکسازی یک بخش کوچک از ساحل یا اطراف رودخانه می تواند تاثیر مثبتی داشته باشد. علاوه بر جمع آوری زباله بسیاری از برنامه های پاکسازی شامل جمع آوری داده در مورد نوع و منشأ زباله ها نیز می شوند. این اطلاعات می تواند برای درک بهتر منابع آلودگی و تدوین سیاست های موثرتر برای جلوگیری از آن در آینده مورد استفاده قرار گیرد. پاکسازی سواحل همچنین می تواند فرصتی برای گذراندن وقت در طبیعت و تقویت ارتباط ما با محیط زیست باشد.

حمایت از سازمان های فعال در زمینه حفاظت از اقیانوس

سازمان های غیردولتی (NGOs) و موسسات تحقیقاتی نقش حیاتی در حفاظت از اقیانوس ها ایفا می کنند. آن ها در زمینه تحقیقات علمی برای درک بهتر اکوسیستم های دریایی و تهدیدات آن ها اجرای پروژه های حفاظتی در محل (مانند ایجاد مناطق حفاظت شده یا احیای زیستگاه ها) کمپین های advocacy برای تاثیرگذاری بر سیاست گذاری ها و برنامه های آموزشی و آگاهی بخشی فعالیت می کنند. حمایت مالی از این سازمان ها حتی با کمک های کوچک می تواند به آن ها در ادامه کار مهمشان کمک کند. علاوه بر حمایت مالی افراد می توانند با داوطلب شدن در فعالیت های این سازمان ها شرکت در کمپین های آن ها یا صرفاً با انتشار اطلاعات و آگاهی بخشی در شبکه های اجتماعی از آن ها حمایت کنند. انتخاب سازمان هایی که شفافیت مالی دارند و سوابق اثبات شده ای در زمینه حفاظت موثر دارند اهمیت دارد. حمایت از این سازمان ها به این معنی است که شما در تلاش های گسترده تری مشارکت می کنید که فراتر از اقدامات فردی شما هستند و می توانند تغییرات سیستمی و بلندمدت ایجاد کنند که برای حفاظت از اقیانوس ها در مقیاس بزرگ ضروری است.

بزرگترین تهدید برای اقیانوس ها چیست؟

کارشناسان اغلب تغییرات اقلیمی شامل گرمایش و اسیدی شدن آب و آلودگی پلاستیکی را از بزرگترین تهدیدات جهانی برای اقیانوس ها و تنوع زیستی آن ها می دانند.

آلودگی پلاستیکی چگونه بر حیات دریایی تاثیر می گذارد؟

موجودات دریایی پلاستیک را با غذا اشتباه می گیرند و می خورند که منجر به گرسنگی یا آسیب داخلی می شود. همچنین در زباله های پلاستیکی گرفتار شده و زخمی یا خفه می شوند.

چرا صخره های مرجانی برای اقیانوس اهمیت دارند؟

صخره های مرجانی با حمایت از حدود 25 درصد از گونه های دریایی از جمله بسیاری از ماهیان به عنوان پرورشگاه و زیستگاه عمل می کنند و از سواحل در برابر فرسایش محافظت می نمایند.

شیلات پایدار به چه معناست؟

شیلات پایدار به معنای صید ماهیان به گونه ای است که جمعیت آن ها در طول زمان سالم باقی بماند و کمترین آسیب به زیستگاه ها و سایر موجودات دریایی وارد شود.

یک فرد معمولی چگونه می تواند به حفاظت از اقیانوس کمک کند؟

کاهش مصرف پلاستیک انتخاب غذاهای دریایی پایدار صرفه جویی در مصرف آب و حمایت از سازمان های حفاظت از اقیانوس از جمله اقدامات مؤثر فردی هستند.