رابطه نامشروع در اسلام

رابطه نامشروع در اسلام هرگونه بهره برداری جنسی یا عمل تحریک آمیز، اعم از فیزیکی یا غیرفیزیکی، است که خارج از چارچوب ازدواج شرعی (دائم یا موقت) رخ می دهد و گناهی بزرگ محسوب می شود. این اعمال، چه با رضایت طرفین باشند و چه نباشند، از نظر شرع حرام اند و پیامدهای دنیوی و اخروی سنگینی دارند.

در زندگی، همواره انسان با چالش هایی روبروست که می تواند او را به سمت انتخاب های نادرست سوق دهد. تعالیم اسلامی، چراغ راهی است برای یافتن مسیر درست و حفظ کرامت انسانی و سلامت جامعه. یکی از حوزه های مهمی که این تعالیم به آن پرداخته اند، تنظیم روابط بین افراد، به ویژه روابط جنسی است. در این مسیر، مفهوم «رابطه نامشروع» جایگاه ویژه ای دارد و شناخت دقیق آن، از ضرورت های ایمانی و اجتماعی محسوب می شود.

این مقاله به بررسی ابعاد گوناگون رابطه نامشروع از منظر اسلام و قانون می پردازد. از تعریف و مصادیق آن گرفته تا احکام، مجازات ها، و پیامدهای زیان بار فردی و اجتماعی، همه و همه مورد واکاوی قرار خواهند گرفت. در این مسیر، به حکمت الهی نهفته در این احکام، و راه های پیشگیری و بازگشت از این مسیر نیز اشاره می شود تا گامی در جهت آگاهی بخشی و حفظ سلامت روحی و اخلاقی جامعه برداشته شود.

مفهوم شناسی رابطه نامشروع از دیدگاه اسلام و قانون

برای درک عمیق تر هر موضوعی، ابتدا باید به تعریف روشن و دقیق آن پرداخت. «رابطه نامشروع» اصطلاحی است که در فقه و قانون معانی خاص خود را دارد و فهم این معانی، کلید گشایش بسیاری از ابهامات است.

تعریف جامع و فقهی رابطه نامشروع

از منظر اسلام، رابطه نامشروع به هرگونه ارتباط جنسی یا اقداماتی که زمینه ساز لذت جنسی باشند و خارج از دایره ازدواج شرعی (چه دائم و چه موقت) شکل بگیرند، اطلاق می شود. این تعریف بسیار گسترده است و صرفاً به نزدیکی جنسی محدود نمی شود. بلکه شامل گستره ای از رفتارها می شود که می توانند از یک نگاه شهوت آلود، کلام تحریک آمیز، لمس کردن، بوسیدن، و در آغوش گرفتن با نامحرم آغاز شده و تا مراحل شدیدتری ادامه یابد. ملاک حرمت در این نوع روابط، قصد لذت جنسی یا ترس از افتادن در گناه است.

فقیهان شیعه، رابطه نامشروع را هرگونه ارتباط جنسی و دارای مفسده می دانند که باعث لذت جنسی یا زمینه ساز آن باشد. این گستردگی، نشان دهنده نگاه عمیق اسلام به ریشه ها و مقدمات گناه است؛ چرا که بسیاری از انحرافات، از همین مقدمات آغاز می شوند.

تمایز زنا از سایر روابط نامشروع

در میان انواع روابط نامشروع، «زنا» از جایگاه ویژه ای برخوردار است و به عنوان شدیدترین نوع آن شناخته می شود. زنا به نزدیکی جنسی میان زن و مردی اطلاق می شود که عقد نکاح شرعی میان آن ها جاری نشده باشد و به یکدیگر محرم نباشند. تفاوت کلیدی زنا با سایر روابط نامشروع، در نوع و شدت مجازات آن نهفته است. در حالی که برای زنا مجازات های حدی و بسیار سنگینی در نظر گرفته شده، سایر روابط نامشروعی که به حد نزدیکی نمی رسند، مشمول مجازات های تعزیری خواهند شد که بسته به نظر قاضی و شدت جرم، متفاوت است.

تفاوت رابطه نامشروع و عمل منافی عفت در فقه و قانون

دو اصطلاح «رابطه نامشروع» و «عمل منافی عفت» اغلب در کنار یکدیگر به کار می روند، اما تفاوت هایی ظریف و در عین حال مهم دارند. برخی حقوق دانان معتقدند «عمل منافی عفت» به تماس جسمی و فیزیکی میان مرد و زن نامحرم با قصد لذت (بدون دخول) اشاره دارد، در حالی که «رابطه نامشروع» گسترده تر است و شامل هرگونه ارتباط میان زن و مرد نامحرم با قصد لذت، حتی بدون تماس فیزیکی، می شود. به عنوان مثال، خلوت کردن با نامحرم، گفتگوهای عاشقانه، یا ارتباطات مجازی تحریک کننده می توانند مصادیق رابطه نامشروع باشند، اما لزوماً به عنوان عمل منافی عفت فیزیکی شناخته نمی شوند.

رابطه نامشروع در اسلام تنها به نزدیکی جنسی محدود نمی شود، بلکه گستره وسیعی از اعمال و ارتباطات با قصد لذت جنسی خارج از چارچوب ازدواج شرعی را شامل می گردد و همه این موارد در نزد پروردگار گناه شمرده می شوند.

انواع و مصادیق رابطه نامشروع در اسلام

اسلام با نگاهی جامع به ابعاد مختلف روابط انسانی، مصادیق و انواع متفاوتی برای روابط نامشروع تعریف کرده است که هر یک از آنها از نظر شرعی احکام خاص خود را دارند. این تقسیم بندی به درک بهتر حدود الهی کمک می کند.

روابط نامشروع حدی

این دسته از روابط، شدیدترین نوع ارتباطات نامشروع هستند که در شرع اسلام برای آن ها مجازات های مشخص و ثابتی به نام حد تعیین شده است. تشخیص و اجرای این حدود، شرایط بسیار سختگیرانه ای دارد.

زنا

زنا به معنای نزدیکی جنسی میان زن و مردی است که به یکدیگر محرم نیستند و رابطه زوجیت شرعی میانشان برقرار نشده است. این عمل در اسلام به عنوان گناه کبیره و یکی از زشت ترین اعمال شناخته شده است. زنا خود به انواع مختلفی تقسیم می شود که هر یک احکام و مجازات های متفاوتی دارند:

• زنای محصنه: زمانی که فرد زناکار، اعم از زن یا مرد، متأهل باشد و امکان دسترسی به همسر خود را داشته باشد.
• زنای غیرمحصنه: زمانی که فرد زناکار مجرد باشد.
• زنای به عنف: زنایی که با زور و اجبار و بدون رضایت یکی از طرفین صورت گیرد (تجاوز جنسی).
• زنا با محارم: زنا با یکی از محارم نسبی (مانند خواهر، مادر، دختر)، سببی (مانند مادر زن) یا رضاعی.

لواط

لواط به معنای نزدیکی جنسی میان دو مرد است. این عمل نیز در اسلام به شدت نهی شده و از گناهان کبیره محسوب می شود. احکام و مجازات های لواط در فقه اسلامی با جزئیات دقیق بیان شده است.

مساحقه

مساحقه به معنای نزدیکی جنسی میان دو زن است. این عمل نیز مانند زنا و لواط، در اسلام حرام و دارای مجازات حدی است.

روابط نامشروع تعزیری (کمتر از زنا)

این دسته از روابط، شامل اعمالی هستند که اگرچه به حد زنا نمی رسند، اما به دلیل فراهم آوردن زمینه برای گناه یا تحریک شهوت، حرام و مستوجب مجازات تعزیری (مجازاتی که نوع و میزان آن به صلاحدید قاضی است) هستند. مصادیق این نوع روابط گسترده اند و شامل موارد زیر می شوند:

• بوسیدن، لمس کردن، در آغوش گرفتن با نامحرم (بدون قصد زنا یا با علم به حرمت و احتمال گناه).
• هم خوابی و خلوت با نامحرم در مکانی که شخص سومی حضور ندارد (بدون دخول).
• نگاه شهوت آلود به نامحرم یا استمتاع جنسی از غیر همسر، حتی از طریق شنیدن صدای او یا دیدن تصویرش.

رابطه نامشروع در فضای مجازی و چالش های نوین

با گسترش فناوری و شبکه های اجتماعی، نوع جدیدی از روابط نامشروع شکل گرفته که نیازمند توجه ویژه است. بسیاری از مراجع تقلید، با توجه به قصد التذاذ جنسی یا ترس وقوع در گناه، این روابط را حرام و مستوجب احکام شرعی می دانند. این مصادیق شامل موارد زیر است:

• پیامک ها و چت های تحریک کننده جنسی یا عاشقانه با نامحرم.
• ارسال و دریافت محتوای مستهجن (عکس، فیلم، استیکر) با قصد لذت جنسی.
• تماس های تلفنی یا تصویری با نامحرم با هدف لذت یا تحریک جنسی.

در فضای مجازی نیز، روح احکام شرعی بر مبنای حفظ عفت و پاکدامنی جاری است. از این رو، هرگونه ارتباطی که به تحریک شهوت یا زمینه سازی برای گناه منجر شود، حرام تلقی می گردد، حتی اگر در دنیای واقعی تماس جسمی صورت نگیرد.

حکم شرعی و مجازات رابطه نامشروع در اسلام و قانون ایران

آموزه های اسلامی با هدف حفظ کرامت انسان و سلامت خانواده و جامعه، روابط نامشروع را حرام اعلام کرده و برای مرتکبین، مجازات هایی در نظر گرفته است. این مجازات ها بسته به نوع و شدت رابطه، متفاوت هستند.

حرمت ذاتی و جایگاه آن در گناهان کبیره

رابطه نامشروع، چه در قالب زنا و چه در قالب سایر اعمال تحریک آمیز، در اسلام حرمت ذاتی دارد و جزو گناهان کبیره محسوب می شود. خداوند متعال در قرآن کریم به صراحت از نزدیک شدن به زنا نهی فرموده است:

«وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَا إِنَّهُ کَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِیلًا»

(سوره اسراء، آیه ۳۲) که به معنای «و به زنا نزدیک نشوید، چرا که کاری بسیار زشت و راهی ناپسند است» می باشد. این آیه نه تنها خود زنا، بلکه هر عملی که انسان را به آن نزدیک می کند، حرام دانسته است. رضایت طرفین در اینگونه روابط، هیچ تأثیری در حرمت شرعی و گناه بودن عمل ندارد، بلکه ممکن است در برخی موارد، موجب تشدید قبح اخلاقی آن نیز شود، زیرا افراد با آگاهی و اختیار کامل به گناه روی آورده اند. حضرت محمد (ص) نیز فرموده اند:

«هیچ گناهی پس از شرک به خدا، بزرگ تر از زنا نیست.»

مجازات های حدی (در صورت اثبات)

مجازات های حدی، همانطور که اشاره شد، مجازات هایی هستند که نوع و میزان آن ها به طور مشخص در شرع تعیین شده و قاضی اجازه تغییر در آن را ندارد. اثبات این جرائم، شرایط بسیار سختگیرانه ای دارد تا اطمینان حاصل شود که هیچ بی گناهی مجازات نشود.

• زنا:
  • برای زنای محصنه (یعنی زنای فرد متأهل که به همسر خود دسترسی دارد)، مجازات «رجم» (سنگسار) است. در صورت عدم امکان اجرای رجم، مجازات اعدام اعمال می شود.
  • برای زنای غیرمحصنه (یعنی زنای فرد مجرد)، مجازات ۱۰۰ ضربه شلاق است.
  • زنای به عنف (تجاوز جنسی) و زنا با محارم، با مجازات اعدام مواجه است.
• لواط: مجازات لواط نیز در صورت اثبات، می تواند اعدام باشد. در برخی شرایط دیگر، ممکن است شامل شلاق شود که بسته به نظر قاضی و شرایط خاص پرونده است.
• مساحقه: برای مساحقه (روابط جنسی بین دو زن)، مجازات ۱۰۰ ضربه شلاق تعیین شده است.

شرایط اثبات حدود بسیار دقیق و سختگیرانه است و از راه های زیر امکان پذیر است:

1. اقرار: چهار بار اقرار صریح و آگاهانه فرد متهم نزد قاضی.
2. شهادت: شهادت چهار مرد عادل که به صراحت و بدون ابهام، وقوع جرم را دیده باشند. شهادت سه مرد و دو زن عادل نیز در برخی موارد پذیرفته می شود.
3. علم قاضی: علم قاضی که از طریق شواهد قوی، قرائن، مدارک پزشکی قانونی و دیگر دلایل اطمینان بخش به دست می آید.

مجازات های تعزیری

برای روابط نامشروعی که به حد زنا نمی رسند، مانند بوسیدن، لمس کردن، یا خلوت کردن با نامحرم، مجازات های تعزیری در نظر گرفته شده است. این مجازات ها برخلاف حدود، ثابت نیستند و قاضی می تواند با توجه به شدت و نوع رابطه، و همچنین وضعیت متهم، از ۱ تا ۹۹ ضربه شلاق تعیین کند. همچنین، امکان تبدیل این مجازات ها به جزای نقدی یا حبس نیز با صلاحدید قاضی وجود دارد. قانون مجازات اسلامی ایران در ماده ۶۳۷، به این نوع روابط اشاره کرده و برای آن ها مجازات تعیین نموده است.

نکات مهم حقوقی در قانون مجازات اسلامی

قانون مجازات اسلامی ایران، برگرفته از فقه اسلامی، به روابط نامشروع و اعمال منافی عفت پرداخته است. برخی از نکات کلیدی در این خصوص عبارتند از:

• ماده ۶۳۷ قانون مجازات اسلامی: این ماده مقرر می دارد:

  «هرگاه زن و مردی که بین آنها علقه زوجیت نباشد، مرتکب روابط نامشروع یا عمل منافی عفت غیر از زنا از قبیل تقبیل یا مضاجعه شوند، به شلاق تا نود و نه ضربه محکوم خواهند شد.»

• تفاوت حکم زن متأهل با مرد مجرد در زنا: در زنای محصنه، زن متأهل و مرد متأهل حکم رجم دارند. اما اگر زن متأهل و مرد مجرد باشد، فقط زن مشمول حکم محصنه خواهد بود و مرد به عنوان غیرمحصن، ۱۰۰ ضربه شلاق می خورد.
• حکم دفاع مشروع در تجاوز: اگر فردی مورد تجاوز قرار گیرد، حق دفاع مشروع از خود را دارد و در صورتی که این دفاع منجر به صدمه یا قتل متجاوز شود، مدافع مسئولیتی ندارد (البته باید شرایط دفاع مشروع رعایت شود).
• امکان تخفیف یا تبدیل مجازات: در جرائم تعزیری، در صورت توبه متهم قبل از اثبات جرم، یا رضایت شاکی خصوصی، امکان تخفیف یا تبدیل مجازات وجود دارد. این امر نشان دهنده رحمت و بخشش در سیستم قضایی اسلام است.
• عدم تعلق کفاره به زنا: برخلاف برخی گناهان دیگر، زنا به طور مشخص کفاره شرعی ندارد، اما توبه خالصانه، استغفار و جبران حق الناس (در صورت وجود) بسیار توصیه می شود. برخی مراجع نیز انجام اعمال نیکو و صدقه را برای جبران گناه پیشنهاد می کنند.

دلایل حرمت و پیامدهای مخرب رابطه نامشروع

در پس هر حکم شرعی، حکمت و مصلحتی نهفته است که سعادت فرد و جامعه را در پی دارد. حرمت روابط نامشروع نیز از این قاعده مستثنی نیست و پیامدهای مخرب آن، دلیلی روشن بر حکمت این حرمت است.

پیامدهای دینی و اخروی

از نگاه دین، هر گناهی، دوری از خداوند و سلب توفیقات معنوی را به دنبال دارد. روابط نامشروع، به عنوان گناه کبیره، عواقب اخروی سنگینی دارند:

• عقوبت الهی: ارتکاب این گناه، خشم و غضب خداوند را به دنبال دارد.
• سلب توفیق معنوی: فرد گناهکار، ممکن است از فیوضات الهی و توفیق انجام اعمال نیک محروم شود و قلبش از معنویت تهی گردد.
• ضعف ایمان: گناه، به تدریج ایمان انسان را تضعیف کرده و او را نسبت به مسائل دینی و اخلاقی بی تفاوت می سازد.
• احساس گناه و پشیمانی: حتی اگر مجازات دنیوی در کار نباشد، عذاب وجدان و پشیمانی از ارتکاب این گناه، آرامش روحی را از فرد سلب می کند.

پیامدهای اجتماعی

جامعه ای که در آن روابط نامشروع رواج یابد، دچار آسیب های جدی و بنیادین خواهد شد که سلامت و انسجام آن را به خطر می اندازد:

• افزایش طلاق و فروپاشی خانواده ها: روابط نامشروع، به بنیان خانواده که هسته اصلی جامعه است، ضربه می زند. بی اعتمادی، خیانت و از هم گسیختگی روابط زناشویی، به افزایش طلاق و در نتیجه، آسیب به فرزندان و نسل های آینده منجر می شود.
• گسترش بی اعتمادی و بی بندوباری: رواج این روابط، اعتماد اجتماعی را کاهش داده و حس ناامنی را در روابط انسانی گسترش می دهد. این امر، به بی بندوباری و تزلزل ارزش های اخلاقی دامن می زند.
• افزایش فرزندان نامشروع: با افزایش روابط نامشروع، پدیده فرزندان بدون هویت مشخص و حمایت والدینی نیز گسترش می یابد که خود منشأ آسیب های اجتماعی و روانی فراوانی است.
• کاهش آمار ازدواج: هنگامی که روابط نامشروع و آسان، جایگزین تعهدات زناشویی می شود، رغبت به تشکیل خانواده و ازدواج کاهش می یابد که این امر، آینده جامعه را با چالش های جدی مواجه می کند.
• شیوع بیماری های مقاربتی: از منظر سلامت عمومی، روابط جنسی خارج از چارچوب خانواده، زمینه را برای شیوع بیماری های مقاربتی فراهم می سازد که سلامت جامعه را تهدید می کند.

روابط نامشروع نه تنها موجب خشم پروردگار می شود، بلکه ستون های خانواده و جامعه را سست کرده و منجر به بی اعتمادی، فروپاشی زندگی ها و گسترش آسیب های روانی و جسمی می گردد.

پیامدهای فردی و روانشناختی

تاثیرات مخرب روابط نامشروع تنها به ابعاد دینی و اجتماعی محدود نمی شود، بلکه فرد را از درون نیز درگیر آسیب های جدی روانشناختی می کند:

• کاهش آرامش روانی و احساس گناه: وجدان انسان، همواره او را در برابر خطاهایش قضاوت می کند. ارتکاب رابطه نامشروع، آرامش درونی را از بین برده و احساس گناه، پشیمانی، اضطراب و افسردگی را به دنبال دارد.
• آسیب به عزت نفس و کرامت انسانی: این روابط، با هدف اصلی خلقت انسان که تکامل معنوی و حفظ کرامت اوست، در تضاد است. فرد ممکن است احساس حقارت و بی ارزشی کند.
• سرکوب استعدادها و افت تحصیلی/شغلی: درگیر شدن در اینگونه روابط، تمرکز و انرژی فرد را تحلیل برده و او را از مسیر رشد و پیشرفت در ابعاد تحصیلی، شغلی و اجتماعی بازمی دارد.
• آسیب به سلامت جسمی و روحی: استرس های ناشی از مخفی کاری، ترس از فاش شدن، و احساسات منفی، می تواند بر سلامت جسم و روح فرد تأثیرات مخربی بگذارد.

راه های پیشگیری و درمان (توبه) از روابط نامشروع

پس از درک عمیق پیامدهای زیان بار روابط نامشروع، ضروری است به راه های پیشگیری و همچنین درمان و بازگشت از این مسیر غلط اندیشید. اسلام، همواره راه بازگشت و توبه را برای گناهکاران باز گذاشته و برای پیشگیری نیز تدابیر جامعی اندیشیده است.

شیوه های پیشگیری (فردی و اجتماعی)

پیشگیری از افتادن در دام روابط نامشروع، نیازمند عزمی راسخ و رعایت مجموعه ای از دستورالعمل های فردی و اجتماعی است:

1. تقویت خویشتن داری و عفت:
   • کنترل نگاه: خودداری از نگاه های شهوت آلود به نامحرم که مقدمه بسیاری از گناهان است.
   • کنترل کلام و رفتار: پرهیز از گفتگوهای تحریک آمیز و رفتارهای سبک سرانه با نامحرم.
   • رعایت حجاب و پرهیز از تبرج: پوشش مناسب و خودداری از خودنمایی، نه تنها برای زنان بلکه برای مردان نیز رعایت عفت در پوشش و رفتار را شامل می شود.
2. پرهیز از موقعیت های گناه آلود:
   • عدم خلوت با نامحرم: دوری از حضور در مکان های خلوت با نامحرمان.
   • دوری از محیط های ناسالم (واقعی و مجازی): اجتناب از حضور در مجالس گناه، سایت ها و کانال های نامناسب در فضای مجازی.
3. ازدواج شرعی: تسهیل و تشویق به ازدواج دائم و موقت (در صورت ضرورت و رعایت موازین شرعی) به عنوان راه حل اصلی و طبیعی برای ارضای صحیح غرایز جنسی. این امر، مهم ترین سنگر در برابر روابط نامشروع است.
4. تقویت مبانی دینی و اخلاقی:
   • روزه داری: روزه گرفتن، عامل مؤثری در تقویت اراده و کنترل نفس است.
   • توسل به اهل بیت (ع) و دعا: استمداد از قدرت های غیبی و ائمه معصومین (ع) برای حفظ پاکدامنی.
   • مطالعه کتب مذهبی و اخلاقی: افزایش آگاهی دینی و تقویت باورهای معنوی.
5. آگاهی بخشی و آموزش: تربیت صحیح فرزندان از کودکی، آموزش مهارت های زندگی و اطلاع رسانی در مورد خطرات و پیامدهای روابط نامشروع در خانواده و مدارس.
6. برنامه ریزی برای اوقات فراغت: پرهیز از بیکاری، پرداختن به ورزش، مطالعه و فعالیت های سالم و سازنده که ذهن و جسم را مشغول سازد و از فکر کردن به گناه دور کند.

راهکارهای درمانی و توبه از گناه

اگر فردی به هر دلیل درگیر روابط نامشروع شده باشد، درِ توبه و بازگشت به سوی خداوند همواره باز است. اسلام، دین رحمت و بخشش است و راهکارهای مشخصی برای جبران و بازسازی روحی ارائه می دهد:

1. توبه خالصانه: توبه حقیقی، شامل پشیمانی واقعی از گناه گذشته، تصمیم قاطع بر عدم بازگشت به آن و استغفار از خداوند است. توبه، مانند تولدی دوباره، می تواند انسان را از گذشته پاک سازد.
2. قطع کامل روابط ناسالم: این گام شامل حذف هرگونه ارتباط با افرادی است که در رابطه نامشروع با فرد بوده اند؛ اعم از حذف شماره تلفن، بلاک کردن در فضای مجازی، و دوری از محیط ها و افرادی که زمینه را برای گناه فراهم می کنند.
3. تقویت اراده و استمداد از خداوند: با دعا، نماز و انس با قرآن، می توان قدرت روحی و اراده را تقویت کرد و از خداوند برای ایستادگی در برابر وسوسه ها یاری خواست.
4. یاد مرگ و معاد: تفکر در مورد مرگ، عالم آخرت و نتایج اخروی گناهان، می تواند عامل بازدارنده ای قوی باشد.
5. مشورت با متخصصان دینی و روانشناس: در صورت لزوم، مشورت با افراد آگاه و متخصص در حوزه دین و روانشناسی، می تواند به فرد در رهایی از دام گناه و بازسازی روحی کمک کند.
6. کفاره (در صورت لزوم و طبق نظر مراجع): اگرچه زنا کفاره شرعی مشخصی ندارد، اما انجام اعمال نیکو، صدقه دادن، و کمک به نیازمندان می تواند به عنوان نوعی جبران و قرب الهی محسوب شود.

راه رستگاری و پاکدامنی، در تقویت اراده، دوری از موقعیت های گناه و پناه بردن به آغوش پرمهر الهی نهفته است؛ توبه، دروازه امید است به سوی زندگی ای نوین و سرشار از آرامش.

نتیجه گیری: بازگشت به فطرت الهی و حفظ سلامت جامعه

رابطه نامشروع در اسلام، فراتر از یک ممنوعیت خشک و خالی، نشانه ای از توجه عمیق این دین به سلامت فطرت انسانی، حفظ کرامت او و استحکام بنیادهای خانواده و جامعه است. احکامی که برای این روابط تعیین شده اند، نه برای محدود کردن انسان، بلکه برای صیانت از او در برابر آسیب های بی شمار دنیوی و اخروی است.

با تبیین مفهوم، مصادیق، احکام و پیامدهای روابط نامشروع، می توان به این درک رسید که سعادت حقیقی، در گرو رعایت حدود الهی و حرکت در مسیر عفت و پاکدامنی است. هرچند که در زندگی ممکن است لغزش هایی رخ دهد، اما درِ توبه و بازگشت به سوی خداوند همواره باز است و رحمت واسعه الهی، شامل حال توبه کنندگان می شود. امید است با آگاهی بخشی و ترویج فرهنگ پاکدامنی، شاهد جامعه ای سالم تر و آرام تر باشیم که در آن، هر فرد با حفظ عفت و پایبندی به ارزش های اخلاقی، در مسیر سعادت و قرب الهی گام بردارد.