دفع پروتئین در بارداری

دفع پروتئین در بارداری : تعریف و اهمیت

پروتئینوریا یا دفع پروتئین در ادرار به وجود مقادیر بیش از حد معمول پروتئین در ادرار گفته می شود. در حالت طبیعی کلیه ها پروتئین ها را از ادرار بازجذب می کنند و تنها مقدار بسیار کمی از آن ها دفع می شود. در دوران بارداری تغییرات فیزیولوژیک بدن می تواند منجر به افزایش جزئی دفع پروتئین شود که معمولاً طبیعی تلقی می گردد. اما افزایش قابل توجه پروتئین در ادرار به ویژه پس از هفته بیستم بارداری می تواند نشانه ای از عوارض جدی بارداری باشد و نیاز به بررسی و پیگیری دقیق پزشکی دارد.

اهمیت تشخیص و بررسی دفع پروتئین در بارداری به دلایل زیر است :

• تشخیص زودرس پره اکلامپسی : دفع پروتئین یکی از علائم اصلی پره اکلامپسی است عارضه ای خطرناک که با فشار خون بالا و آسیب به اندام های دیگر مانند کلیه ها و کبد مشخص می شود. تشخیص زودهنگام پره اکلامپسی برای مدیریت و جلوگیری از عوارض جدی آن ضروری است.
• ارزیابی عملکرد کلیه ها : دفع پروتئین می تواند نشانه ای از مشکلات کلیوی باشد. بارداری به طور طبیعی فشار بیشتری بر کلیه ها وارد می کند و وجود پروتئین در ادرار می تواند نشان دهنده ناتوانی کلیه ها در عملکرد صحیح باشد.
• پیگیری سلامت مادر و جنین : دفع پروتئین می تواند با عوارضی مانند محدودیت رشد جنین زایمان زودرس و سایر مشکلات بارداری مرتبط باشد. پایش دقیق دفع پروتئین به پزشکان کمک می کند تا سلامت مادر و جنین را به طور کامل ارزیابی کنند و اقدامات لازم را انجام دهند.

علائم و نشانه های دفع پروتئین در بارداری

آیا دفع پروتئین در بارداری برای جنین خطرناک است؟ در بسیاری از موارد دفع پروتئین در بارداری بدون علامت است و تنها از طریق آزمایش ادرار در معاینات روتین بارداری قابل تشخیص است. با این حال در برخی موارد به ویژه زمانی که دفع پروتئین ناشی از عوارض جدی مانند پره اکلامپسی باشد ممکن است علائم و نشانه های زیر ظاهر شوند :

• تورم (ادم) : تورم ناگهانی و شدید در صورت دست ها پاها و مچ پا به ویژه اگر به سرعت ایجاد شود و با استراحت بهبود نیابد می تواند نشانه ای از دفع پروتئین و پره اکلامپسی باشد.
• افزایش ناگهانی وزن : افزایش وزن سریع و غیرمعمول در مدت زمان کوتاه به ویژه اگر همراه با تورم باشد می تواند نگران کننده باشد.
• سردرد شدید و مداوم : سردردهای شدید ضربان دار و مقاوم به مسکن ها به ویژه اگر با تاری دید یا سایر مشکلات بینایی همراه باشد می تواند از علائم پره اکلامپسی باشد.
• تاری دید یا تغییرات بینایی : دیدن نقاط نورانی تاری دید دوبینی یا از دست دادن موقت بینایی می تواند نشانه ای از مشکلات عصبی مرتبط با پره اکلامپسی باشد.
• درد در ناحیه فوقانی شکم : درد در ناحیه زیر دنده ها به ویژه در سمت راست و بالای شکم می تواند نشانه ای از مشکلات کبدی مرتبط با پره اکلامپسی باشد.
• تهوع و استفراغ شدید : تهوع و استفراغ شدید و غیر قابل کنترل به خصوص در اواخر بارداری می تواند نگران کننده باشد.
• کاهش میزان ادرار : کاهش حجم ادرار می تواند نشانه ای از اختلال عملکرد کلیه ها باشد.
• احساس خستگی و بی حالی شدید : خستگی غیرمعمول و شدید که با استراحت بهبود نمی یابد.
• تشنج (اکلامپسی) : در موارد شدید پره اکلامپسی تشنج یا اکلامپسی ممکن است رخ دهد که یک وضعیت اورژانسی پزشکی است.

توجه : لازم به ذکر است که بسیاری از این علائم می توانند در بارداری طبیعی نیز رخ دهند. با این حال اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید به ویژه اگر شدید باشند یا به طور ناگهانی ظاهر شوند باید فوراً با پزشک خود تماس بگیرید تا بررسی های لازم انجام شود.

علل دفع پروتئین در بارداری

دفع پروتئین در بارداری می تواند دلایل مختلفی داشته باشد که به طور کلی به دو دسته اصلی تقسیم می شوند:

۱. دفع پروتئین فیزیولوژیک بارداری :

در دوران بارداری به دلیل تغییرات هورمونی و افزایش حجم خون جریان خون کلیه ها افزایش می یابد. این افزایش جریان خون می تواند منجر به افزایش جزئی دفع پروتئین از طریق ادرار شود که به عنوان پروتئینوریای فیزیولوژیک بارداری شناخته می شود. این نوع دفع پروتئین معمولاً خفیف است و خطری برای مادر یا جنین ندارد. میزان دفع پروتئین فیزیولوژیک معمولاً کمتر از ۳۰۰ میلی گرم در ۲۴ ساعت است.

۲. دفع پروتئین پاتولوژیک بارداری :

دفع پروتئین پاتولوژیک بارداری به دلایل پزشکی زمینه ای ایجاد می شود و می تواند نشانه ای از مشکلات جدی باشد. مهم ترین علل دفع پروتئین پاتولوژیک در بارداری عبارتند از :

• پره اکلامپسی (مسمومیت بارداری) : پره اکلامپسی مهم ترین و شایع ترین علت دفع پروتئین پاتولوژیک در بارداری است. این عارضه معمولاً پس از هفته بیستم بارداری رخ می دهد و با فشار خون بالا و دفع پروتئین در ادرار مشخص می شود. پره اکلامپسی می تواند عوارض جدی برای مادر و جنین ایجاد کند و در صورت عدم درمان می تواند منجر به اکلامپسی (تشنج) سندرم HELLP (همولیز افزایش آنزیم های کبدی و کاهش پلاکت های خون) زایمان زودرس و سایر مشکلات شود.
• بیماری های کلیوی : بیماری های کلیوی از قبل موجود یا جدید در دوران بارداری می توانند منجر به دفع پروتئین شوند. بیماری هایی مانند گلومرولونفریت نفروپاتی دیابتی بیماری کلیه پلی کیستیک و عفونت های کلیوی (پیلونفریت) می توانند باعث دفع پروتئین در بارداری شوند.
• عفونت های مجاری ادراری (UTI) : عفونت های مجاری ادراری به ویژه اگر به کلیه ها گسترش یابند (پیلونفریت) می توانند به طور موقت باعث دفع پروتئین در ادرار شوند.
• فشار خون مزمن : زنانی که از قبل از بارداری فشار خون بالا داشته اند بیشتر در معرض خطر دفع پروتئین در دوران بارداری هستند.
• دیابت : دیابت از قبل موجود یا دیابت بارداری می تواند خطر دفع پروتئین را افزایش دهد.
• لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) : این بیماری خودایمنی می تواند کلیه ها را درگیر کرده و منجر به دفع پروتئین شود.

سایر علل کمتر شایع :

• دهیدراتاسیون (کم آبی) : در موارد شدید کم آبی ممکن است دفع پروتئین به طور موقت افزایش یابد.
• استرس شدید : استرس شدید و طولانی مدت می تواند به طور موقت باعث افزایش دفع پروتئین شود.
• ورزش سنگین : ورزش شدید و ناگهانی می تواند به طور موقت باعث دفع پروتئین شود.

تشخیص علت دقیق دفع پروتئین در بارداری بسیار مهم است زیرا درمان و مدیریت آن بستگی به علت زمینه ای دارد.

روش های تشخیص دفع پروتئین در بارداری

تشخیص دفع پروتئین در بارداری معمولاً از طریق آزمایش ادرار انجام می شود. روش های مختلفی برای تشخیص و اندازه گیری دفع پروتئین وجود دارد که عبارتند از :

۱. آزمایش دیپ استیک ادرار :

• روش : این روش ساده و سریع رایج ترین روش غربالگری دفع پروتئین در بارداری است. در این روش یک نوار تست (دیپ استیک) در نمونه ادرار قرار داده می شود. نوار تست حاوی مواد شیمیایی است که در صورت وجود پروتئین در ادرار تغییر رنگ می دهند.
• مزایا : سریع ارزان و قابل انجام در مطب پزشک یا آزمایشگاه.
• محدودیت ها : روشی کیفی است و میزان دقیق پروتئین را اندازه گیری نمی کند. نتایج آن به صورت نیمه کمی گزارش می شود (مانند منفی trace ۱+ ۲+ ۳+ ۴+). نتایج مثبت کاذب و منفی کاذب ممکن است رخ دهد.
• کاربرد : غربالگری اولیه دفع پروتئین در معاینات روتین بارداری. در صورت مثبت بودن دیپ استیک آزمایش های تکمیلی برای تایید و اندازه گیری دقیق پروتئین انجام می شود.

۲. آزمایش ادرار ۲۴ ساعته :

• روش : این روش دقیق ترین روش اندازه گیری دفع پروتئین در بارداری است. بیمار باید تمام ادرار خود را در طی ۲۴ ساعت در یک ظرف مخصوص جمع آوری کند. سپس حجم کل ادرار و میزان پروتئین موجود در آن در آزمایشگاه اندازه گیری می شود.
• مزایا : روشی کمی و دقیق برای اندازه گیری میزان دفع پروتئین.
• محدودیت ها : جمع آوری ادرار ۲۴ ساعته ممکن است برای برخی بیماران دشوار و ناخوشایند باشد. زمان بر بودن و نیاز به مراجعه به آزمایشگاه.
• کاربرد : تایید دفع پروتئین پس از نتیجه مثبت دیپ استیک. تعیین میزان دقیق دفع پروتئین برای ارزیابی شدت و پیگیری درمان.

۳. نسبت پروتئین به کراتینین ادرار (UPCR) :

• روش : این روش نسبت میزان پروتئین به کراتینین در یک نمونه ادرار تصادفی را اندازه گیری می کند. کراتینین یک محصول زائد عضلانی است که میزان دفع آن در ادرار نسبتاً ثابت است. نسبت UPCR می تواند تخمین خوبی از دفع پروتئین ۲۴ ساعته ارائه دهد.
• مزایا : روشی سریع و آسان تر از ادرار ۲۴ ساعته. نیاز به جمع آوری ادرار ۲۴ ساعته نیست.
• محدودیت ها : دقت کمتری نسبت به ادرار ۲۴ ساعته دارد به ویژه در بارداری به دلیل تغییرات فیزیولوژیک.
• کاربرد : جایگزینی برای ادرار ۲۴ ساعته در برخی موارد. غربالگری و پیگیری دفع پروتئین.

۴. سایر آزمایش ها :

• آزمایش خون : برای بررسی عملکرد کلیه ها (کراتینین BUN) کبد (آنزیم های کبدی) شمارش پلاکت ها و سایر شاخص های سلامت.
• اندازه گیری فشار خون : برای تشخیص فشار خون بالا یکی از علائم اصلی پره اکلامپسی.
• سونوگرافی : برای ارزیابی رشد جنین و بررسی سلامت اندام های مادر.
• مانیتورینگ جنین (NST) : برای ارزیابی سلامت جنین در صورت وجود نگرانی.

تفسیر نتایج :

• دفع پروتئین طبیعی : در بارداری دفع پروتئین کمتر از ۳۰۰ میلی گرم در ۲۴ ساعت یا نسبت UPCR کمتر از ۰.۳ گرم در گرم کراتینین معمولاً طبیعی در نظر گرفته می شود.
• پروتئینوریای خفیف : دفع پروتئین بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ میلی گرم در ۲۴ ساعت یا نسبت UPCR بین ۰.۳ تا ۰.۵ گرم در گرم کراتینین.
• پروتئینوریای متوسط : دفع پروتئین بین ۵۰۰ تا ۳۰۰۰ میلی گرم در ۲۴ ساعت یا نسبت UPCR بین ۰.۵ تا ۳ گرم در گرم کراتینین.
• پروتئینوریای شدید : دفع پروتئین بیش از ۳۰۰۰ میلی گرم در ۲۴ ساعت یا نسبت UPCR بیشتر از ۳ گرم در گرم کراتینین.

در صورت تشخیص دفع پروتئین غیرطبیعی در بارداری پزشک بررسی های بیشتر و پیگیری دقیق تر را توصیه خواهد کرد.

روش های درمانی دفع پروتئین در بارداری

درمان دفع پروتئین در بارداری بستگی به علت زمینه ای آن دارد. در موارد پروتئینوریای فیزیولوژیک بارداری که خفیف و بی خطر است معمولاً نیازی به درمان خاصی نیست و فقط پیگیری منظم توصیه می شود. اما در موارد دفع پروتئین پاتولوژیک درمان بر اساس علت اصلی و شدت عارضه انجام می شود.

۱. درمان پره اکلامپسی :

• زایمان : تنها درمان قطعی پره اکلامپسی زایمان است. زمان زایمان بستگی به شدت پره اکلامپسی سن بارداری و وضعیت مادر و جنین دارد. در موارد پره اکلامپسی خفیف در اواخر بارداری ممکن است زایمان القایی در نظر گرفته شود. در موارد شدید یا در سن بارداری پایین تر ممکن است نیاز به زایمان زودرس (گاهی از طریق سزارین) باشد.
• داروهای ضد فشار خون : برای کنترل فشار خون بالا و جلوگیری از عوارض جدی مانند سکته مغزی و تشنج داروهای ضد فشار خون مانند لابتالول نیفدیپین و متیل دوپا ممکن است تجویز شوند.
• سولفات منیزیم : برای پیشگیری و درمان تشنج (اکلامپسی) در پره اکلامپسی شدید سولفات منیزیم به صورت داخل وریدی تجویز می شود.
• کورتیکواستروئیدها : در موارد زایمان زودرس کورتیکواستروئیدها برای تسریع بلوغ ریه های جنین و کاهش خطر مشکلات تنفسی نوزاد تجویز می شوند.
• بستری در بیمارستان : در موارد پره اکلامپسی متوسط تا شدید بستری شدن در بیمارستان برای پایش دقیق مادر و جنین و مدیریت عوارض ضروری است.

۲. درمان بیماری های کلیوی :

• درمان بیماری زمینه ای : درمان بیماری کلیوی زمینه ای (مانند گلومرولونفریت نفروپاتی دیابتی) با توجه به نوع و شدت بیماری انجام می شود. ممکن است نیاز به داروهای خاص رژیم غذایی و سایر مداخلات پزشکی باشد.
• کنترل فشار خون : کنترل دقیق فشار خون در بیماران کلیوی باردار بسیار مهم است. داروهای ضد فشار خون ایمن در بارداری ممکن است تجویز شوند.
• مراقبت های حمایتی : استراحت کافی مصرف مایعات کافی و رژیم غذایی مناسب برای حمایت از عملکرد کلیه ها توصیه می شود.

۳. درمان عفونت های مجاری ادراری :

• آنتی بیوتیک ها : عفونت های مجاری ادراری با آنتی بیوتیک های مناسب و ایمن در بارداری درمان می شوند.

۴. مدیریت سایر علل :

• در موارد دفع پروتئین ناشی از دهیدراتاسیون یا استرس درمان علت زمینه ای و اقدامات حمایتی مانند هیدراتاسیون کافی و کاهش استرس توصیه می شود.

درمان دفع پروتئین در بارداری باید تحت نظر پزشک متخصص زنان و زایمان و در صورت لزوم با همکاری متخصص نفرولوژی انجام شود. خوددرمانی و استفاده از روش های غیرعلمی می تواند خطرناک باشد.

راهکارهای خانگی و توصیه های سبک زندگی (در صورت امکان)

در حالی که هیچ راهکار خانگی مستقیمی برای درمان دفع پروتئین در بارداری وجود ندارد برخی توصیه های سبک زندگی می توانند به بهبود سلامت کلی بارداری و مدیریت برخی از عوامل خطر مرتبط با دفع پروتئین کمک کنند. توجه داشته باشید که این توصیه ها جایگزین درمان های پزشکی نیستند و باید تحت نظر پزشک انجام شوند.

• مصرف مایعات کافی : هیدراته ماندن بدن برای عملکرد صحیح کلیه ها و سلامت عمومی بارداری بسیار مهم است. روزانه به میزان کافی آب بنوشید.
• رژیم غذایی سالم و متعادل : یک رژیم غذایی سرشار از میوه ها سبزیجات غلات کامل و پروتئین های کم چرب می تواند به حفظ سلامت کلیه ها و کنترل فشار خون کمک کند. مصرف نمک را محدود کنید.
• استراحت کافی : استراحت کافی به کاهش استرس و بهبود عملکرد کلیه ها کمک می کند. به میزان کافی بخوابید و از فعالیت های سنگین و استرس زا اجتناب کنید.
• ورزش منظم و سبک : ورزش سبک و منظم مانند پیاده روی می تواند به بهبود گردش خون و کنترل وزن کمک کند. قبل از شروع هر برنامه ورزشی با پزشک خود مشورت کنید.
• پرهیز از مصرف الکل و دخانیات : مصرف الکل و دخانیات در دوران بارداری به شدت مضر است و می تواند خطر عوارض بارداری از جمله دفع پروتئین را افزایش دهد.
• کنترل وزن : حفظ وزن مناسب قبل و در طول بارداری می تواند خطر پره اکلامپسی و دفع پروتئین را کاهش دهد.
• مدیریت استرس : استرس مزمن می تواند بر سلامت کلیه ها و فشار خون تأثیر بگذارد. تکنیک های مدیریت استرس مانند یوگا مدیتیشن و تنفس عمیق را امتحان کنید.
• پیگیری منظم مراقبت های دوران بارداری : شرکت در تمام معاینات روتین بارداری و انجام آزمایش های توصیه شده از جمله آزمایش ادرار برای تشخیص زودهنگام دفع پروتئین و سایر مشکلات بارداری بسیار مهم است.

تأکید می شود که این توصیه ها تنها به عنوان اقدامات حمایتی و سبک زندگی سالم در نظر گرفته شوند و جایگزین درمان های پزشکی تجویز شده توسط پزشک نیستند.

روش های پیشگیری و اقدامات لازم

در حالی که نمی توان به طور کامل از دفع پروتئین در بارداری پیشگیری کرد برخی اقدامات می توانند خطر ابتلا به آن را کاهش دهند به ویژه برای زنانی که در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

• مراقبت های دوران بارداری منظم : شرکت در تمام معاینات روتین دوران بارداری و انجام آزمایش های توصیه شده از جمله آزمایش ادرار و اندازه گیری فشار خون برای تشخیص زودهنگام مشکلات و مدیریت آن ها بسیار مهم است.
• مدیریت عوامل خطر : اگر عوامل خطر پره اکلامپسی مانند فشار خون بالا دیابت بیماری های کلیوی یا سابقه پره اکلامپسی در بارداری قبلی را دارید با پزشک خود در مورد مدیریت این عوامل خطر قبل و در طول بارداری صحبت کنید.
• حفظ وزن سالم : حفظ وزن مناسب قبل از بارداری و افزایش وزن مناسب در طول بارداری می تواند خطر پره اکلامپسی را کاهش دهد.
• رژیم غذایی سالم : یک رژیم غذایی سالم و متعادل سرشار از میوه ها سبزیجات و غلات کامل می تواند به حفظ سلامت عمومی و کاهش خطر عوارض بارداری کمک کند.
• مصرف مکمل های کلسیم و ویتامین D (در صورت توصیه پزشک) : برخی مطالعات نشان داده اند که مصرف مکمل های کلسیم و ویتامین D ممکن است خطر پره اکلامپسی را در زنان باردار با کمبود این مواد مغذی کاهش دهد. با این حال قبل از مصرف هرگونه مکمل با پزشک خود مشورت کنید.
• مصرف آسپرین با دوز پایین (در صورت توصیه پزشک) : در برخی موارد پزشک ممکن است مصرف آسپرین با دوز پایین را برای زنانی که در معرض خطر بالای پره اکلامپسی هستند توصیه کند.

مهم ترین اقدام پیشگیرانه آگاهی و پیگیری منظم مراقبت های دوران بارداری است. در صورت مشاهده هرگونه علامت نگران کننده فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.

نتیجه گیری علمی و کاربردی

دفع پروتئین در بارداری یک عارضه شایع است که می تواند نشانه ای از مشکلات جدی پزشکی به ویژه پره اکلامپسی باشد. تشخیص زودهنگام و مدیریت مناسب دفع پروتئین برای حفظ سلامت مادر و جنین بسیار حیاتی است.

نکات کلیدی :

• دفع پروتئین در بارداری به وجود مقادیر غیرطبیعی پروتئین در ادرار اشاره دارد.
• مهم ترین علت دفع پروتئین پاتولوژیک در بارداری پره اکلامپسی است.
• علائم دفع پروتئین می تواند شامل تورم افزایش وزن ناگهانی سردرد شدید تاری دید و درد شکم باشد.
• تشخیص دفع پروتئین از طریق آزمایش ادرار (دیپ استیک ادرار ۲۴ ساعته نسبت UPCR) انجام می شود.
• درمان دفع پروتئین بستگی به علت زمینه ای دارد و ممکن است شامل زایمان داروهای ضد فشار خون سولفات منیزیم و سایر اقدامات پزشکی باشد.
• مراقبت های دوران بارداری منظم رژیم غذایی سالم و مدیریت عوامل خطر می توانند به پیشگیری از دفع پروتئین کمک کنند.

توصیه های کاربردی :

• به طور منظم در معاینات دوران بارداری شرکت کنید و آزمایش های توصیه شده را انجام دهید.
• در صورت مشاهده هرگونه علامت نگران کننده فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
• به توصیه های پزشک خود در مورد رژیم غذایی سبک زندگی و درمان ها عمل کنید.
• آگاهی خود را در مورد دفع پروتئین و پره اکلامپسی افزایش دهید و به اطلاعات معتبر علمی مراجعه کنید.

پرسش و پاسخ های متداول

۱. آیا دفع پروتئین در بارداری همیشه خطرناک است؟

خیر دفع پروتئین در بارداری همیشه خطرناک نیست. در برخی موارد افزایش جزئی دفع پروتئین می تواند ناشی از تغییرات فیزیولوژیک طبیعی بارداری باشد و بی خطر تلقی شود. اما دفع پروتئین قابل توجه به ویژه پس از هفته بیستم بارداری می تواند نشانه ای از مشکلات جدی مانند پره اکلامپسی باشد که نیاز به بررسی و پیگیری پزشکی دارد.

۲. اگر در آزمایش ادرار من پروتئین وجود داشته باشد چه باید بکنم؟

اگر نتیجه آزمایش دیپ استیک ادرار شما مثبت بود و پروتئین در ادرار شما تشخیص داده شد نگران نشوید. پزشک شما آزمایش های تکمیلی مانند ادرار ۲۴ ساعته یا نسبت UPCR را برای تایید و اندازه گیری دقیق میزان دفع پروتئین درخواست خواهد کرد. همچنین فشار خون شما اندازه گیری می شود و سایر بررسی های لازم برای تشخیص علت دفع پروتئین انجام خواهد شد. پیگیری توصیه های پزشک و انجام اقدامات لازم برای مدیریت وضعیت بسیار مهم است.

۳. آیا می توان از دفع پروتئین در بارداری پیشگیری کرد؟

پیشگیری کامل از دفع پروتئین در بارداری ممکن نیست اما می توان با مدیریت عوامل خطر و رعایت برخی نکات خطر ابتلا به آن را کاهش داد. مراقبت های دوران بارداری منظم رژیم غذایی سالم حفظ وزن مناسب کنترل فشار خون و دیابت (در صورت وجود) و دوری از مصرف الکل و دخانیات از جمله اقداماتی هستند که می توانند به کاهش خطر دفع پروتئین کمک کنند. با پزشک خود در مورد عوامل خطر شخصی خود و اقدامات پیشگیرانه مناسب مشورت کنید.

تأکید نهایی : اطلاعات ارائه شده در این مقاله جنبه عمومی و آموزشی دارند و به هیچ عنوان جایگزین نظر و توصیه پزشک متخصص نیستند. در صورت داشتن هرگونه سؤال یا نگرانی در مورد دفع پروتئین در بارداری حتماً با پزشک متخصص زنان و زایمان خود مشورت کنید. پزشک شما با بررسی شرایط خاص شما بهترین راهنمایی و درمان را ارائه خواهد داد.